ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Απέναντι σε όσους πορώνονται και ταυτίζονται με επιδόσεις και πρωτιές αθλητών, εγώ είμαι πολύ επιφυλακτική.
Είναι πράγματι ωραίος ο αθλητισμός.
Έχει θέαμα, έχει αγωνία, έχει προσπάθεια, φυσικά και είναι αξιέπαινοι οι πρωταθλητές.
Αξιέπαινοι είναι όλοι οι άνθρωποι που κάνουν μια προσπάθεια, όμως.
Για οτιδηποτε.
Είτε πετυχαίνουν είτε όχι.
Θυμάστε τι λέγαμε παλιά;
Η συμμετοχή μετράει.
Η συμμετοχή στη ζωή την ίδια.
Κι ας μην είσαι ο πρώτος, βρε αδερφέ, ας είσαι αυτός που έσπασε το νήμα σερνάμενος, μισή ώρα μετά τον πρώτο…
Μπορεί να είσαι και πιο σημαντικός άμα το κάνες αυτό.
Επειδή δεν έτρεξες για το τρόπαιο, αλλά για να τρέξεις.
Αυτό παλεύουμε όλοι εξάλλου.
Αυτή η εμμονή σε σημείο ταύτισης με τους πρώτους των πρώτων με προβληματίζει πολύ.
Μου κάνει σαν απωθημένο επιδόσεων.
Και επιβράβευσης.
Και απόδειξης.
Και όχι, δεν εννοώ μόνο αυτό στο οποίο παει το μυαλό σας.
Λάθος κίνητρο στη ζωή το απωθημένο.
Και η επιβράβευση.
Και το να αποδείξεις κάτι.