ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Στην Βρετανία, τον περασμένο μήνα, ο υπουργός Υγείας Ματ Χάνκονκ παραιτήθηκε επειδή αγκάλιασε και φίλησε την σύμβουλό του μέσα στο γραφείο του. Δεν παραιτήθηκε για λόγους υποκριτικής ηθικής – η Ευρώπη, αν μη τι άλλο, έχει αποσυνδέσει προ πολλού την πολιτική από το κρεβάτι των πολιτικών – αλλά για λόγους βαθιάς ηθικής τάξης: Διότι, εν μέσω πανδημίας, έστειλε μήνυμα παραβίασης των κανόνων κοινωνικής αποστασιοποίησης και προστασίας από τον κορονοϊό.
Στην Γερμανία, τον Μάιο, η υπουργός Οικογένειας , Φραντσίσκα Γκίφεϊ υπέβαλε την παραίτησή της διότι αποκαλύφθηκε λαθροχειρία στο διδακτορικό της. Για την ακρίβεια, αποκαλύφθηκε πως στο διδακτορικό υπήρχε ζήτημα λογοκλοπής.
Στην Εσθονία, πριν από έξι μήνες η υπουργός Παιδείας Μάιλις Ρεπς παραιτήθηκε, μετά από δημοσιεύματα που αποκάλυψαν ότι πήγαινε τα παιδιά της στο σχολείο με κρατικό αυτοκίνητο. Και ότι χρησιμοποιούσε τον οδηγό του υπουργείου. Κοινώς, παραιτήθηκε, διότι στην Εσθονία η εξουσία και το κράτος δεν νοούνται ως προσωπική περιουσία.
Εχουν συμβεί και χειρότερα – και τραγικά: Στην Γαλλία, το 1993, ο πρωθυπουργός Πιερ Μπεργκοβουά αυτοκτόνησε όταν η εφημερίδα «Canard Enchaine» αποκάλυψε ότι είχε πάρει άτοκο δάνειο ενός εκατομμυρίου φράγκων από φίλο του βιομήχανο για να αγοράσει διαμέρισμα στο Παρίσι.
Εχουν συμβεί και ακραία: Στην Σουηδία, πριν από τέσσερα χρόνια, παραιτήθηκε η υπουργός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αϊντα Χαντζιάλιτς επειδή συνελήφθη να οδηγεί με οριακή υπέρβαση του ορίου στο αλκοτέστ.
Συμβαίνουν επίσης και μακριά από την προηγμένη ημεδαπή – στην διεφθαρμένη και φαύλη Λατινική Αμερική:
Στο Περού τον Φεβρουάριο παραιτήθηκε η υπουργός Εξωτερικών Ελίζαμπεθ Αστέτε όταν αποκαλύφθηκε πως τόσο η ίδια όσο και άλλα κυβερνητικά στελέχη έκαναν το εμβόλιο κατά του κορονοϊού πριν εμβολιαστεί το υγειονομικό προσωπικό της χώρας. Και στην Αργεντινή, παραιτήθηκε, την ίδια εποχή, ο υπουργός Υγείας Γκονζάλες Γκαρσία όταν αποκαλύφθηκε ότι διευκόλυνε φίλο του δημοσιογράφο να κάνει το εμβόλιο κατ΄εξαίρεση και κατά προτεραιότητα, πριν έρθει η σειρά του.
Στην Ελλάδα όταν ο πρωθυπουργός, έχοντας μόλις κηρύξει ερμητικό lockdown, πηγαίνει, με τσαμπούνες και πολυπληθή κουστωδία σε τραπέζωμα στην Ικαρία, είναι απλώς Κυριακή μεσημέρι.
Όταν χρησιμοποιεί, μαζί με την σύζυγό του, σκάφος του Λιμενικού για να παραβρεθεί σε ιδιωτικό γεύμα διασημοτήτων στην Αντίπαρο, είναι «όφελος και προβολή για την χώρα». Και όταν η κυβέρνηση ερωτάται από πότε ακριβώς το Λιμενικό εκτελεί χρέη ταξιτζή για ιδιωτικά πάρτι, είναι «μίρλα και μιζέρια».
Όταν επίσης ο πρωθυπουργός – πάντοτε στην Ελλάδα – καταγγέλλεται ότι υπέβαλε επί τέσσερα χρόνια ανακριβές πόθεν έσχες και ότι απέκρυπτε πως η σύζυγός του, κατά παράβαση του νόμου, διατηρούσε εταιρία με έδρα την αλλοδαπή, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που ρίχνει λάσπη. Και, παρεμπιπτόντως, φταίει κι ο Νίκος Παππάς – που, έτσι κι αλλιώς, φταίει για όλα – που ήθελε να φτιάξει ΣΥΡΙΖΑ Channel.
Δεν είναι υποχρεωμένος ο πρωθυπουργός να παραιτηθεί επειδή μια εφημερίδα, το Documento, δημοσίευσε έγγραφα σύμφωνα με τα οποία απέκρυβε στοιχεία από το πόθεν έσχες του. Το δημοσίευμα μπορεί να είναι ακριβές, μπορεί να είναι και αναληθές. Είναι όμως υποχρεωμένος, και ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, να απαντήσει και να αποκρούσει τις ανακρίβειες.
Προσώρας, τέτοια απάντηση δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον μια ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας η οποία κατακεραυνώνει τον ΣΥΡΙΖΑ «που έχει χάσει τον ύπνο του» λόγω της παραπομπής Παππά, μιλά αορίστως για «λάσπη» και «μυθεύματα», και λέει ότι πρόκειται για «ξαναζεσταμένο σενάριο» που αφορά την καθόλα νόμιμη, όπως έχει αποδειχθεί, αγορά ακινήτου στο Παρίσι.
Το δημοσίευμα του Documento όμως δεν αναφέρεται σε αγορά ακινήτου στο Παρίσι. Aναφέρει πολύ συγκεκριμένα, παρουσιάζοντας έγγραφα, ότι η σύζυγος του πρωθυπουργού κατείχε έως και το 2020 το 95% της εταιρίας SCI Personal Ventures, με έδρα την αλλοδαπή – κάτι το οποίο απαγορεύεται από τον νόμο. Όπως επίσης γράφει ότι η εταιρία αυτή ήταν εξαφανισμένη επι τέσσερα χρόνια από το πόθεν έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους και στην συνέχεια, το 2020 μεταβιβάστηκε σε ελληνική εταιρία – «μπάμπουσκα» στην οποία επίσης μέτοχος είναι η κυρία Γκραμπόφσκι.
Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό σε νομικό, ηθικό και πολιτικό επίπεδο για να μείνει αναπάντητο. Το πόθεν έσχες ενός πρωθυπουργού δεν είναι ιδιωτική του υπόθεση. Όπως δεν είναι ιδιωτική και οικογενειακή υπόθεση η εξουσία. Είναι προϊόν λαϊκής εντολής που επιβάλει, και προϋποθέτει, λογοδοσία. Το τελευταίο είθισται να ισχύει σε όλες τις δημοκρατίες – από την προηγμένη Ελλάδα έως την φαύλη Λατινική Αμερική…