ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Αμήχανο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα της χώρας με τις συγκεντρώσεις των αντιεμβολιαστών στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις μεγάλες πόλεις που είναι και μαζικές και δυναμικές. Τόσο δυναμικές που χρειάστηκαν χθες δύο “αύρες” για να διαλυθούν.
“Είναι δικοί σας! Αναβιώνουν οι πλατείες των Αγανακτισμένων” ψελλίζει το κυβερνητικό κόμμα δείχνοντας με το δάχτυλο, ως υποκινητή (;) τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χωρίς όμως να εξηγεί (και να κατανοεί) το γιατί οι συγκεντρωμένοι σηκώνουν σημαίες με δικέφαλους αετούς και σταυρούς με λιβανιστήρια.
“Είναι δικοί σας! Είναι οι “Μακεδονομάχοι” που είχατε επιστρατεύσει κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών” αντιτείνει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, χωρίς όμως, κι αυτό, να εξηγεί το πως ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων του, ακόμη και των μελών του, συμμερίζονται τις απόψεις των αντιεμβολιαστών.
Η ανθρωπογεωγραφία και οι επιμέρους τάσεις εντός του “αντιεμβολιαστικού κινήματος” δείχνει πόσο απλουστευτικές είναι οι αναλύσεις και των δύο μεγάλων κομμάτων που αδυνατούν να δουν τόσο τις ρίζες όσο και τις σκοτεινές προοπτικές του.
Το να λες ότι όλοι αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους κατά των εμβολίων είναι “ψεκασμένοι”, θρησκόληπτοι, συνωμοσιολόγοι, φασίστες, νεοναζί, εθνικιστές, αντικρατιστές, σεχταριστές ή οτιδήποτε άλλο, είναι μέρος μόνο της μεγάλης εικόνας. Είναι το κομμάτι που είτε κάνει μεγαλύτερη φασαρία είτε προβάλλεται ως “πιασάρικη” φωτογραφία ενός φαινομένου που είναι πολύ ευρύτερο και που έρχεται από πολύ μακρύτερα.
Δίπλα στους ρασοφόρους με τα λάβαρα και τις ομάδες με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα “μιλιτέρ” ρούχα βρίσκονται εκατοντάδες πολίτες όλων των ηλικιών που με αφορμή τα μέτρα για την πανδημία και τα εμβόλια εκφράζουν την οργή τους για την υπερδεκαετή λεηλασία της ζωής τους,.
Δίπλα στα λούμπεν απομεινάρια της Χρυσής Αυγής και στους “παλαιοημερολογίτες” που καταριούνται τα “μπόλια” και θέλουν να “καεί το μπ…ο η Βουλή”, βρίσκονται όσοι είδαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται, τα σπίτια τους να τα παίρνουν οι τράπεζες, τα παιδιά τους να έχουν φύγει στην ξενιτιά.
Ανάμεσα σε αυτό το πλήθος είναι χιλιάδες που ψήφισαν “ΟΧΙ” στο Δημοψήφισμα, ανεβάζοντάς το στο 62,4% αλλά και αρκετοί που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ή (κυρίως) ΑΝ.ΕΛ., ελπίζοντας ότι θα συντρίψουν το παλαιό σύστημα, τη διαπλοκή, τα παραδικαστικά κυκλώματα, την αδικία που βίωναν αφηρημένα ή με συγκεκριμένο τρόπο. Τιμωρούσαν όσους μας χρεοκόπησαν αλλά απογοητεύτηκαν και από εκείνους στους οποίους είχαν αναθέσει τη σωτηρία τους.
Ναι, κάποιοι ήσαν και στην “πάνω πλατεία”, ανάμεσα σε εθνικιστές, οπαδούς της “επιστροφής στη Δραχμή”, και “Δεν Πληρώνω”.
Ναι, πολλοί, αν όχι η πλειοψηφία τους ήταν και στα συλλαλητήρια κατά της “Συμφωνίας των Πρεσπών” που και αυτή όμως ήταν αφορμή για να συγκρουστούν με ένα σύστημα που πίστευαν και πιστεύουν ότι “αφού τους έκλεψε τη ζωή, τώρα τους κλέβει και την πατρίδα κατά διαταγή της τρόικας, του Βερολίνου και των Βρυξελών”. Αν και βαθιά “αντι-ευρωπαϊστές” αγκαλιάστηκαν από τη Νέα Δημοκρατία όπως προηγουμένως είχαν αγκαλιαστεί οι αντιευρωπαϊστές του ΛΑ.Ο.Σ. που στελέχωσαν τη “γαλάζια παράταξη” και που σήμερα είναι υπουργοί.
Αυτά τα φτωχοποιημένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας ήταν πρόθυμα να ακολουθήσουν την “ελπίδα που έρχεται” το 2012 και το 2015. Είδαν τη χώρα να βγαίνει από τα μνημόνια αλλά όχι και οι ίδιοι από τη δεινή οικονομική τους κατάσταση. Ενα μεγάλο μέρος “μούτζωσε” κάλπες και εκλογές και επέλεξε την αποχή. Ενα άλλο κομμάτι προσχώρησε στο “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μέτωπο και επέστρεψε (π.χ. οι ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ.) ή στράφηκε για πρώτη φορά στη Νέα Δημοκρατία η οποία τους καλοδέχτηκε και έτσι πήρε την εξουσία.
Από την “τυραννία της Ευρώπης του Σόιμπλε” στην “τυραννία των εμβολίων του Τσιόδρα”
Και ύστερα ήλθε η πανδημία! Τα Lockdown! Τα μέτρα που βύθισαν την κοινωνία σε μία νέα οικονομική κρίση! Και η κοινωνική “άμμος” άρχισε πάλι να κινείται με αφορμή τη νέα “τυραννία” των εμβολίων…
Η Νέα Δημοκρατία μπροστά στα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε με τους χειρισμούς της τόσο στα μέτρα περιορισμού που λάμβανε και μετά έπαιρνε πίσω δίχως σχέδιο και λογική αλλά και με τις κινήσεις πανικού μπροστά στην αποτυχία της εμβολιαστικής εκστρατείας και την επέλαση του τέταρτου κύματος της πανδημίας αλλά και την κατάρρευση μίας ακόμη τουριστικής περιόδου, σπρώχνει όλο αυτόν τον κόσμο στους δρόμους. Τώρα “λούζεται” αυτό που πριν δύο χρόνια επικροτούσε και συμμαχούσε μαζί του.
Η κυβέρνηση κάνει όμως και κάτι χειρότερο με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού: ενώνει τους “ψεκασμένους” αντιεμβολιαστές και συνωμοσιολόγους με όσους λένε “ναι” στα εμβόλια αλλά όχι στο κουρέλιασμα του Συντάγματος και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχοντας “βάλει πλάτη” -και σωστά- στα πρώτα μέτρα για την πανδημία δεν μπορεί, όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις, να κεφαλαιοποιήσει την διαρκώς διογκούμενη δυσαρέσκεια του κόσμου για την κυβερνητική πολιτική. Δυσαρέσκεια που όπως φάνηκε και από την πρόσφατη έρευνα της Prorata πιάνει ταβάνι.
Ο μεγάλος κίνδυνος για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι να τον προσπεράσει το κοινωνικό ρεύμα που διαμορφώνεται ως πολύ “συστημικό”, πολύ “θεσμικό”, πολύ “άτολμο”. Να παγιωθεί δηλαδή σε μία σημαντική μερίδα ψηφοφόρων η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντί να έχει σχέδιο ανατροπής και λύσης από τα αδιέξοδα, είναι μέρος του προβλήματος.
Ετσι, αντί να “φυσάει κόντρα” ή προς τα αριστερά, όπως έγινε την περίοδο 2012-2015, όλα δείχνουν ότι τώρα φυσάει προς την ακροδεξιά. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς προς μία εναλλακτική, ριζοσπαστική δεξιά κατά τα πρότυπα του alt-right και του “τραμπισμού”. Ενα ρεύμα που θα μπορούσε κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά τόσο στη συντηρητική όσο και στην προοδευτική παράταξη του νέου δικομματισμού με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.
Το μόνο που λείπει για να αρχίσει να παίρνει σχήμα και (κομματική) μορφή αυτό το φαινόμενο είναι ένας ηγέτης όπως ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ ή ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία ή ο Σαλβίνι στην Ιταλία. Ούτε ο Βελόπουλος ούτε βέβαια ο Κασιδιάρης μπορούν να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο. Κι εκείνοι που θα μπορούσαν είναι προς το παρόν πολιτικοί σύμμαχοι και υπερ-υπουργοί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ή πρώην πρωθυπουργοί!
Οπως και να έχει, οι επόμενες εκλογές αποκτούν έναν ακόμη αστάθμητο (;) παράγοντα και ίσως φέρει εκπλήξεις όπως εκείνες των εκλογών του 2012 με την “ΠΑΣΟκοποίηση” να απειλεί ευθέως τόσο τη Νέα Δημοκρατία όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η απλή αναλογική μπορεί να λειτουργήσει ως εμβρυουλκό απρόβλεπτων και μάλλον σκοτεινών, για τη δημοκρατία, εξελίξεων…