Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία κοιμάμαι άστατα. Θέλεις λίγο η ζέστη, η υγρασία, η φασαρία του δρόμου και τα ανοιχτά παράθυρα. Έχει και κάτι έργα έξω από το σπίτι και όλο σπάνε την άσφαλτο αχάραγα.
Βγαίνω με τον καφέ στο χέρι και προσπαθώ να καταλάβω αν η ασφαλτόστρωση αποτελεί σχέδιο του Μητσοτάκη μιας και ο οδοστρωτήρας μπούπου μπούπου τρανταζει συθέμελα την υπόσταση της πολυκατοικίας.
Οι κλυδωνισμοί του οδοστρωτήρα δεν θέλει και πολύ να μπερδευτούν με αυτούς των τανκς. Ξεκλείδωσαν και οι τελευταίες κλειδαριές των ταμπού της 7ετίας με Τον ανασχηματισμό. Με κεφαλαίο. Δεν είναι ένας τυχαίος άλλωστε.
Ξεκλείδωσαν τα ταμπού και ξεκλείδωσε και ο Έλληνας τις πόρτες και τα παράθυρα και κοιμάται πλέον με τα πάντα ανοιχτά. Και φυσικά με τέτοια πτώση της εγκληματικότητας και αύξηση εμβολιασμών μπορεί να νιώθει ασφαλής στο σπίτι του.
Ή μήπως το αντίθετο;
Δεν ξέρω ακριβώς. Πάντως ετοίμασα και δύο εικονίσματα κατά της “απλής γρίπης” γιατί με υπουργό Υγείας τον Πλεύρη μπορεί να πάθει καμία μεταμόρφωση η καμπάνια εμβολιασμού. Λογικά η λιτανεία θα γίνεται στα Εξάρχεια, νύχτες.
Το δε αμυντικό δόγμα πλέον μετασχηματίζεται και από την πυγμή του Δένδια, που ικανός θα ήταν να πει κι αυτός ως άλλος Ανδρέας “Βυθίσατε το Χόρα”, περνάμε στο “εκκενώσατε τη Χώρα” του Χαρδαλιά.
Το θέμα είναι πως ο οδοστρωτήρας του Τριήμερου τρομάζει. Όχι τριήμερης διάρκειας. Του Τριήμερου Πρωθυπουργου. Σκιάζει ακόμα και τα τανκς του κάποτε.
Δεν ξέρω, εγώ για έναν καφέ βγήκα στο μπαλκόνι. Και δεν αισθάνομαι ασφαλής.