O 17χρονος Ροδίτης Γιάννης Λουλούδης είχε την φαεινή ιδέα να λανσάρει παπούτσια -skateboard style- με το παραφρασμένο το λογότυπο του (Μ)ΠΑΣΟΚ και στη “γλώσσα” το σύνθημα “Λεφτά υπάρχουν”. Όταν η φράση -με άλλο νόημα απ΄ αυτό που του αποδόθηκε από την τότε επιθετική επικοινωνία της Ν.Δ- ακούστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου (2009), ο νεαρός σχεδιαστής και δαιμόνιος έμπορος ήταν μόλις πέντε χρονών και δοκίμαζε πιθανότατα τα πρώτα του “Vans” και προσπαθούσε να ισορροπήσει πάνω στη σανίδα με τις ρόδες.
Πιθανότατα δεν είχε πρόθεση να διακωμωδήσει την έκπτωση του ιστορικού κόμματος από τον πανίσχυρο παίκτη του μεταπολιτευτικού μας πολιτικού συστήματος στο κόμμα που ασφυκτιά στα σημερινά ποσοστά των δημοσκοπήσεων, το εμπορικό κόλπο, ωστόσο, προκάλεσε τον θυμό του ΚΙΝΑΛ.
“Είδα ότι διαφημίζονται κάποια αθλητικά παπούτσια με λογότυπο και παράφραση του ονόματος του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν αναρτώ εδώ για να μην τα προωθήσω και άλλο.
Από τον χειμώνα και μετά, όσοι υπέπεσαν στην αντίληψή μας και διαφήμιζαν μπέργκερ, πάρτυ, λαμπάδες, μπλουζάκια κλπ με όνομα, λογότυπο, παράφραση ΠΑΣΟΚ, ειδοποιήθηκαν από το γραφείο μου σε συνεργασία με τον Dimitris Mantzos και απέσυραν το προϊόν, αφού ενημερώθηκαν ευγενικά ότι η εμπορική εκμετάλλευση ονόματος και σήματος του κόμματος με αυτόν τον τρόπο παραβιάζει το νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία (άρθρο 66Ε του ν.2121/1993)”, δήλωσε ο υπεύθυνος επικοινωνίας Π. Βλάχος και ο νεαρός Ροδίτης αναγκάστηκε να αποσύρει από την αγορά τα συγκεκριμένα παπούτσια να βολευτεί μόνο με την δημοσιότητα που του εξασφάλισε η ιδέα. Όσοι πρόλαβαν να τα αγοράσουν κατέχουν ένα συλλεκτικό είδος που πιθανώς στο μέλλον να αποκτήσει αξία.
Είναι αλήθεια πως τα κόμματα δεν είναι Παρί Σεν Ζερμαίν ή Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ που κερδίσουν εκατομμύρια από τις φανέλες με τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Εάν το merchandise επιτρεπόταν, το ΠΑΣΟΚ θα είχε βγάλει πολλά λεφτά από μπλουζάκια με την εικόνα του Ανδρέα, ο ΣΥΡΙΖΑ -το 2014-15- από τι-σερτ με τον Τσίπρα, και η Ν.Δ από πόλο τύπου Ralph Lauren με το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το ΠΑΣΟΚ είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο ισχυρά πολιτικά brands των τελευταίων δεκαετιών, ακόμα κι αν στο πολιτικό χρηματιστήριο έχει υποστεί τόσα limit down που οι κάτοχοι των παλαιών μετοχών δεν μπορούν να αγοράσουν πλέον ούτε κορδόνια.
Παρόλα αυτά εξακολουθεί να συγκινεί και να προκαλεί θυελλώδεις συζητήσεις εν όψει της διαδικασίας εκλογής νέας ηγεσίας. Πότε θα συμβεί αυτό, ουδείς γνωρίζει. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος περιφέρεται στα εξοχικά κέντρα της περιφέρειας προβάλλοντας την υποψηφιότητά του, τον αντι-ΣΥΡΙΖΑ προτεσταντισμό του, και την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, επιμένει η εκλογή να διεξαχθεί άμεσα. Η πλευρά της Φώφης Γεννηματά δεν φαίνεται να βιάζεται ιδιαίτερα (η κατάσταση με τις μεταλλάξεις του Covid και το άδηλο μέλλον την ευνοεί), ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Χάρης Καστανίδης προετοιμάζονται και αναμένουν.
Τέσσερις -μέχρι τώρα- υποψηφιότητες για ένα κόμμα που δημοσκοπικά κινείται λίγο πάνω από το 6% και αναζητά ταυτότητα προκειμένου, στη συνέχεια, να λάβει και αντιδεξιό ή φιλομητσοτακικό πρόσημο. Στα πολιτικά πηγαδάκια αρκετοί είναι εκείνοι που ψιθυρίζουν πως δύο εκ των υποψηφίων έχουν έρθει ήδη σε μια πρώτη συμφωνία “δεύτερου γύρου”. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θα ανοίξει τελευταία τα χαρτιά της, ο δε Θεσσαλονικιός Καστανίδης είναι ίσως ο πιο σαφής σχετικά με τις προθέσεις του και την περιγραφή του τι θέλει να είναι στο μέλλον το διάδοχο σχήμα του παλαιού ιστορικού κόμματος που κυβέρνηση για πάνω από δύο δεκαετίες τη χώρα.
Δίπλα σε αυτούς, παρατάσσονται διακριτικά αλλά ενεργά πίσω από τις κουϊντες ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και ο Γιώργος Παπανδρέου. Και ο σιωπηλός αλλά διόλου άπρακτος Κώστας Λαλιώτης. Οι δύο πρώτοι θεωρείται βέβαιο πως στην κατάλληλη στιγμή θα εκφραστούν άμεσα ή έμμεσα υπέρ της υποψηφιότητας Λοβέρδου. Το κακό είναι πως οι περισσότερες επιρροές τους βρίσκονται ήδη εντός ή στις παρυφές της Ν.Δ του Μητσοτάκη, δεν πρέπει, ωστόσο, να υποτιμάται η δυνατότητά τους να κινήσουν γη και ουρανό για να μην επιτρέψουν οιαδήποτε σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Παπανδρέου και ο Λαλιώτης διέπονται από άλλη λογική σχετικά με το μέλλον, δεν είναι, όμως, βέβαιο πως θα εκφραστούν δημόσια. Όπως και να’χει διαθέτουν πάντοτε ακέραια τη δυνατότητα να πουν την κατάλληλη κουβέντα στην κατάλληλη στιγμή. Κι αυτή μπορεί να μην αφορά ευθέως τον Αλέξη Τσίπρα, δεν πρόκειται, όμως, σε καμία περίπτωση να κλίνει το μάτι προς την κυβέρνηση.
Θα αναρωτηθεί κανείς: τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια εκλογή ηγεσίας σε ένα κόμμα σκιά του παλαιού εαυτού του; Λάθος. Το σημερινό ΚΙΝΑΛ, ακόμα και στις συνθήκες ακραίας πόλωσης μέσα στις οποίες θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές διατηρεί για τον εαυτό του την μικρή πολυτέλεια να αποδειχθεί ρυθμιστής των εξελίξεων. Η απλή αναλογική δίνει, άλλωστε, αυτή τη δυνατότητα. Ακόμα κι αν τα όποια αθροίσματα δεν είναι αρκετά, ακόμα κι αν δεν σταθεί εφικτό κάτι τέτοιο, η αύρα των συγκλίσεων θα βοηθήσει τελικά έναν εκ των δύο μονομάχων.
*ούγια < πιθανόν, μεσαιωνική ελληνική οὔγια < ελληνιστική κοινή ὤια ή ὠία ασυναίρετο για την < αρχαία ελληνική ᾤα ή ὄα (άκρη υφάσματος, δέρμα προβάτου). Δείτε και ὄϊς (πρόβατο). Δεν είναι πιθανό ένα αντιδάνειο από την τουρκική oya, αραβικής προέλευσης