NewsEdit Δέκα χρόνια πριν, το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας οδήγησε σε μια μεγάλη στροφή διεθνώς κατά της πυρηνικής ενέργειας.
Η μεγαλύτερη αλλαγή έλαβε τόπο στη Γερμανία, όπου η κυβέρνηση Μέρκελ αποφάσισε το 2011 το κλείσιμο όλων των πυρηνικών σταθμών της χώρας ως το 2022 και παράλληλα ανακοίνωσε την ίδια χρονιά το φιλόδοξο πρόγραμμά της με τίτλο Energiewende με στόχο τη ραγδαία ανάπτυξη των ΑΠΕ και την επένδυση στο φυσικό αέριο ως μεταβατικό καύσιμο.
Δεδομένης της σημαντικής θέσης της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό ενεργειακό στερέωμα, το γεγονός αυτό είχε προεκτάσεις που εν τέλει συνέβαλαν και στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα με τις υψηλές τιμές και τις ελλείψεις εφοδιασμού. Η αλλαγή πολιτικής οδήγησε τη χώρα αυτή σε μεγαλύτερη εξάρτηση από το αέριο, πράγμα που πλέον γύρισε “μπούμερανγκ” λόγω της έλλειψής του. Ταυτόχρονα, οι αυξημένες ανάγκες της Γερμανίας για αέριο σημαίνουν λιγότερες διαθέσιμες ποσότητες για άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στην ίδια χρονική περίοδο, το μερίδιο του λιγνίτη και του λιθάνθρακα σημείωσε μια πτώση αλλά όπως γνωρίζουμε, η εν λόγω παραγωγή επηρεάζεται σημαντικά από το κόστος των ρύπων και πλέον και του ακριβού καυσίμου. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από λίγες ημέρες μια μονάδα άνθρακα στη Γερμανία αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της επειδή δεν μπορούσε να εξασφαλίσει άνθρακα.
Αν δεν είχε διαλυθεί ο σταθμός της Φουκουσίμα, τότε σήμερα θα βρισκόμασταν σε ένα διαφορετικό τοπίο, καθώς η Γερμανία θα διέθετε περισσότερες πυρηνικές μονάδες για να καλύψει τις ανάγκες της με μηδενικές εκπομπές. Αντί αυτού, διαθέτει μόλις έξι σταθμούς με συνολική ισχύ 8,545 MW. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2010 το μερίδιο των πυρηνικών σταθμών στη χώρα ήταν 22,4% και πέρυσι ήταν μόλις 11,3%. Η χώρα αυτή δηλαδή έχασε γύρω στα 12 γιγαβάτ σταθερής ισχύος χωρίς εκπομπές και την αντικατέστησε εν πολλοίς με ΑΠΕ οι οποίες είναι εξίσου καθαρές αλλά όχι και σταθερές.
Αξίζει, όμως, να δούμε και το κόστος της πυρηνικής τεχνολογίας, το οποίο αυξανόταν σταθερά από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και πλέον βρίσκεται σε σημείο που ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες τεχνολογίες ηλεκτροπαραγωγής.
Το υψηλό αυτό κόστος, όμως, αφορά νέες μονάδες τη στιγμή που οι περισσότεροι σημερινοί πυρηνικοί σταθμοί ανά την υφήλιο έχουν πίσω τους ήδη τρεις ή τέσσερις δεκαετίες επιχειρησιακής ζωής, άρα το κόστος κατασκευής τους έχει αποπληρωθεί και η παραγωγή τους είναι σχετικά οικονομική. Η τιμή του ουρανίου έχει σημειώσει τελευταία μια αύξηση όπως και όλα τα υπόλοιπα εμπορεύματα, όμως δεν έχει καμία σχέση με την άνοδο που παρατηρείται στο φυσικό αέριο.
Ασφαλώς, η πυρηνική ενέργεια χαρακτηρίζεται από μπόλικες ιδιομορφίες, κινδύνους και πλέον ένα πολύ δύσκολο επενδυτικό κλίμα. Εντούτοις, η διατήρηση των γερμανικών σταθμών για λίγα χρόνια παραπάνω θα είχε προσφέρει μια σημαντική λύση για την ενεργειακή μετάβαση της Ευρώπης.
Πηγή: energypress.gr