Newsroom Team Τις τελευταίες ώρες και με αφορμή το επεισόδιο στο Πέραμα με τον θάνατο 20χρονου Ρομά από τα πυρά αστυνομικών της ομάδας Δίας, κι ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική έρευνα αλλά και ΕΔΕ, αρκετοί στα social media σπεύδουν να προδικάσουν και με ρατσιστική τοξικότητα δικαιολογούν τη δράση των αστυνομικών μόνο και μόνο επειδή το θύμα ήταν Ρομά.
Είναι προφανές πως οι “δικαστές” του Twitter δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την ιστορία. Ρατσισμός και διακρίσεις έναντι Ελλήνων πολιτών μόνο και μόνο για το “χρώμα” τους. Διάχυτη η ακροδεξιά αντίληψη που στεγάζεται εν προκειμένω κάτω από το hashtag #με_την_αστυνομια.
Αξίζει, όμως, να θυμηθούμε μία από τις πολλές ιστορίες που έχει ζήσει ο Ελληνισμός στην μακραίωνη ιστορία της μετανάστευσης που τον συνοδεύει. Και όποιος σκέφτεται ας κάνει τις αναλογίες.
Ο ρατσισμός απέναντι στους Έλληνες και το πογκρόμ της Κου Κλουξ Κλαν στην Ομάχα
Εκτός απ’ όλα τα άλλα, οι Έλληνες μετανάστες στις Η.Π.Α. είχαν ν’ αντιμετωπίσουν, τουλάχιστον τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ρατσιστικές συμπεριφορές από τους Αμερικανούς. Στην περιβόητη «Dillingham Commission Report» του 1911, οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως «άνθρωποι αμόρφωτοι, χωρίς ευγενικούς τρόπους, με ονόματα και συνήθειες παράξενες και με μια γλώσσα ιδιόρρυθμη που ούτε καν ομοίαζε με την κλασσική ελληνική γλώσσα, ενώ το χρώμα του δέρματός τους ήτο μελαμψό, και, εν πάση περιπτώσει έδιναν την εντύπωση ότι επρόκειτο περί κατωτέρας ποιότητος ανθρώπων οι οποίοι δεν ηδύνοντο ποτέ να ανέλθουν ποτέ εις το επίπεδο των άλλων Αμερικανών, δεν ήταν, δηλαδή, δυνατόν να γίνουν καλοί Αμερικανοί και άρα ήσαν ανεπιθύμητοι».
Έτσι οι Έλληνες συμπεριλήφθηκαν στις εθνότητες εκείνες που θα έπρεπε η παρουσία τους να περιοριστεί στην Αμερική, δηλαδή να μειωθεί στο ελάχιστο ο αριθμός τους.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο αμερικανός Τύπος δεν συμπαθούσε τους Έλληνες μετανάστες. Τους καταλόγιζε συμπεριφορά που αποδείκνυε «φυλετική κατωτερότητα». Εντονότατη ροπή προς την εγκληματικότητα. Πάθος για τον τζόγο. Θορυβώδεις, ενοχλητικές συνήθειες και πολλά ακόμη που «δικαιολογούσαν» την επιγραφή σε εστιατόριο στην Καλιφόρνια, το 1913, «Το εστιατόριο του Τζον, αμιγώς αμερικανικό. Όχι ποντίκια, όχι Έλληνες».
Πηγή: Vice
Το 1909, οι Έλληνες μπήκαν και στο στόχαστρο της περιβόητης Ku-Klux-Klan. Η ρατσιστική και τρομοκρατική αυτή οργάνωση, ιδρύθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1865 στη μικρή πόλη Πουλάσκι του Τενεσί, από μια ομάδα τεκτόνων αξιωματικών του στρατού των Νοτίων, που είχαν ως σκοπό να αποκαταστήσουν την τάξη και την κυριαρχία των Λευκών στον Νότο των Η.Π.Α. Το όνομά της, προέρχεται κατά τα δύο τρίτα του, από παραφθορά της ελληνικής λέξης «κύκλος». Πολλά μάλιστα από τα πρώτα μέλη της οργάνωσης αν και Αγγλοσάξονες και φανατικοί Προτεστάντες, ήταν θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1909, μετά από μια έντονη λογομαχία ενός Έλληνα εργάτη, του Γιάννη Μασουρίδη κι ενός Αμερικανού αστυνομικού, του Edward Lowery, ο Έλληνας σκότωσε τον Αμερικανό. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ανεργία και την οικονομική κρίση της εποχής, οδήγησαν τους Αμερικανούς να κινηθούν εναντίον των Ελλήνων. Την ένταση υποδαύλιζε με τα δημοσιεύματα της, η τοπική εφημερίδα “Omaha Evening Bee”. Σε άρθρο της στις 21 Φεβρουαρίου 1909, έγραφε: «Είναι καιρός να απαλλάξουμε την πόλη μας από τους βδελυρούς αυτούς ανθρώπους και να πάρουμε εκδίκηση για το αίμα του αστυνομικού μας», και συνέχιζε:
«Μια σταγόνα αμερικανού αίματος αξίζει περισσότερο από το αίμα των Ελλήνων όλου του κόσμου».
Υποκινούμενος από την ΚΚΚ, το απόγευμα της ίδιας μέρας ένας εξαγριωμένος όχλος επέδραμε στη συνοικία των Ελλήνων, όπου ζούσαν 2.500 άτομα και την κατέστρεψε ολοκληρωτικά. Αμέσως μετά, ο ελληνισμός της Αμερικής, με μπροστάρη την εφημερίδα «Ατλαντίς», κινητοποιήθηκε. Δημοσιεύματα και επιστολές διαμαρτυρίας από την Εκκλησία, οργανώσεις, συλλόγους και κοινότητες, προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Η.Π.Α., είχαν σαν αποτέλεσμα αυτή να παρέμβει, να σταματήσουν οι βανδαλισμοί και οι Έλληνες να αποζημιωθούν γι τις κατεστραμμένες περιουσίες τους. Η προσεκτικότερη συμπεριφορά των Ελλήνων από τότε, η σταδιακή ενσωμάτωσή τους στην αμερικανική κοινωνία και η πνευματική και πνευματική τους ανέλιξη, σε συνδυασμό με την ίδρυση στις 22 Ιουλίου 1922, στην Ατλάντα της Τζόρτζια της AHEPA (American Hellenic Education Progressive Association), με επικεφαλής τους Γεώργιο Νικολόπουλο και Ιωάννη Αγγελόπουλο, είχαν σαν αποτέλεσμα να μην συμβούν πάλι έκτροπα σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών.