ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στις 5 και στις 12 Δεκεμβρίου το ΚΙΝ.ΑΛ έχει τη δυνατότητα να λύσει δύο σοβαρά προβλήματα. Αυτό της πολιτικής του ταυτότητας, αλλά και να απαντήσει στο στο ερώτημα-δίλημμα των μετεκλογικών συνεργασιών. Ως προς το πρώτο η Φώφη Γεννηματά πρόλαβε να διανύσει την μεγαλύτερη απόσταση του δρόμου (προς την αυτονομία) και να αφήσει σχετική παρακαταθήκη. Ως προς το δεύτερο την ευθύνη θα επωμισθεί ο νέος αρχηγός και θα κληθεί να διαχειριστεί τις πιθανές παρενέργειες.
Και στα δύο, ωστόσο, εν τέλει την κατεύθυνση θα ορίσουν εκείνοι που θα σπεύσουν να ψηφίσουν στις εσωκομματικές κάλπες. Άλλωστε πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και αφορά το τι θέλουν να είναι στο μέλλον το ΚΙΝ.ΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Η “μαμά που λείπει πια από το σπίτι” -όπως εύστοχα και με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση είπε ο στενότερος συνεργάτης της Μανώλης Όθωνας- είχε κατορθώσει να αναρτήσει στην Χαριλάου Τρικούπη την επιγραφή της (σχετικής) αυτονομίας. Με αντιδεξιό πρόσημο, από τη μία, αλλά χωρίς, από την άλλη, να μπορεί κανείς να προεξοφλήσει ποια ακριβώς θα ήταν η στάση του κόμματος μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική.
Σε μεγάλο βαθμό, λοιπόν, θα είναι οι ψηφοφόροι και οι φίλοι του ΚΙΝ.ΑΛ που θα προσέλθουν στην εκλογική διαδικασία του Δεκεμβρίου εκείνοι που θα επιλέξουν. Κι αν θεωρήσουμε πως οι μετρήσεις αποτυπώνουν την πραγματικότητα και επικρατέστεροι είναι οι Γιώργος Παπανδρέου, Νίκος Ανδρουλάκης και Ανδρέας Λοβέρδος, η τάση θα φανεί από την πρώτη κιόλας κάλπη.
Εφόσον, για παράδειγμα, ο τρίτος εκ των παραπάνω μείνει εκτός του δεύτερου γύρου θα διαψευσθούν κατά κράτος εκείνες οι δημοσκοπήσεις που επίμονα εδώ και καιρό φέρουν τους ψηφοφόρους του κόμματος να ταυτίζονται με την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει καταστήσει έντονο το αντι-Συριζα στίγμα του και έχει περιχαρακώσει τον χώρο του έναντι των ανθυποψηφίων του. Εάν το ποσοστό που θα λάβει δεν του επιτρέψει να φτάσει στην τελική αναμέτρηση της 12ης Δεκεμβρίου αυτό θα συνιστά ένα ηχηρό μήνυμα, το οποίο εκ των πραγμάτων θα λάβουν και οι Ανδρουλάκης και Παπανδρέου που θα περάσουν στον δεύτερο γύρο. Κι αυτό διότι το αντι-Συριζα μέτωπο, τουλάχιστον στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛ, θα έχει οριστικά ηττηθεί.
Αντιθέτως, εάν είναι ο πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝ.ΑΛ αυτός που θα αναμετρηθεί τελικά με έναν εκ των δύο άλλων υποψηφίων διαμορφώνεται μια άλλη τάση που θα χαράξει καθαρή ή λιγότερο καθαρή διαχωριστική γραμμή στην εκλογική βάση ανάλογα με το ποιος θα τον συνοδεύσει στον τελικό γύρο.
Αναλόγως, μία νίκη του Ανδρουλάκη θα κρατήσει τα πράγματα σε κατάσταση αναμονής, δεδομένου ότι ο ευρωβουλευτής έχει δηλώσει καθαρά πως δεν επιθυμεί συνεργασία με τη Ν.Δ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας εύλογα την εντύπωση πως θα μπορούσε να συνεργαστεί, τελικά, και με τους δύο. Θα εξαρτηθεί φυσικά από τα εκλογικά ποσοστά των δύο μεγάλων στην κάλπη της απλής αναλογικής και, φυσικά, από το ποσοστό του ΚΙΝ.ΑΛ.
Η νίκη Παπανδρέου, τέλος, παρότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να ανοίξει τα χαρτιά του μέχρι και το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, θα τον αναγκάσει, πιθανότατα, να υπηρετήσει την εντύπωση της πιο καθαρής αντιδεξιάς υποψηφιότητας που έχει ο ίδιος καλλιεργήσει. Δεδομένου, μάλιστα, ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι -οι οποίοι έχουν καθαρό λόγο και θα επηρεάσουν αναμφίβολα το εσωκομματικό τοπίο- μάλλον θα κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση.