ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ To σενάριο ήταν γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ και σχετίζεται με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρύψει την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, την οποία ζητούσαν αλλά δεν έπαιρναν αρκετοί βουλευτές από την περασμένη άνοιξη που συνετάχθη και παραδόθηκε στον τότε υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο. Αν και έχουν παρέλθει, έκτοτε, περίπου 7 μήνες, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους που έλαβε εντολή να παραδώσει γνωμοδότηση για την προσφυγή της χώρας στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα προς διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και ιδιαίτερα του αναγκαστικού κατοχικού δανείου (που θεωρείται σαφώς ευκολότερα διεκδικήσιμο) δεν έχει καταλήξει.
Αρχικώς θεωρήθηκε ότι υπήρξε άνωθεν παρέμβαση για να μην διασαλευθούν οι ελληνογερμανικές σχέσεις λόγω των γερμανικών εκλογών. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και στην περίπτωση της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για την πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης επί περιουσίας του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα, υπόθεση που κέρδισαν οι κάτοικοι του μαρτυρικού Διστόμου. Και σ αυτή την περίπτωση ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου απέφυγε να βάλει την υπογραφή του.
Τώρα, όπως αποκαλύπτει η Real News, προωθείται σενάριο για αναγνώριση εκ μέρους της γερμανικής κυβέρνησης μέρους της οφειλής από το κατοχικό δάνειο και ακριβέστερα για ένα ποσό που δεν θα ξεπερνά τα 9 δισ. ευρώ, όταν η επίσημη και αναγνωρισμένη οφειλή είναι 54 δισ. χωρίς τους τόκους.
Επιχειρήματα προς αυτή την κατεύθυνση έχουν δώσει και ορισμένοι Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο πρώην υπουργός Οικονομικών που συνέγραψε και βιβλίο περί το κατοχικό δάνειο, υποβαθμίζοντας τη γερμανική οφειλή στα 15 δισ.
Τη στιγμή, λοιπόν, που η Ανγκελα Μέρκελ βρίσκεται εν μέσω σκληρών διαπραγματεύσεων με τους Σοσιαλδημοκράτες και Κιμισιόν και ΕΚΤ, κατά παραγγελία της, πιέζουν εκβιαστικά την ελληνική κυβέρνηση να συμφωνήσει εκ των προτέρων σε μια νέα δανειακή σύμβαση, πληροφορίες από τη Γερμανία φέρνουν στο φως μια λύση στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων.
Η αλήθεια είναι πως η άρνηση της Γερμανίας να αναγνωρίσει οποιαδήποτε οφειλή της προς την Ελλάδα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμο έχει πλήξει αρκετά την εικόνα της χώρας και δημιουργεί προβληματισμό στο Βερολίνο. Και αναζητά επικοινωνιακό αντίβαρο με μια πρόταση να δωθούν “ψίχουλα” σε σύγκριση με το πραγματικό ύψος της οφειλής.
Οπως αναφέρει η εφημερίδα «RealNews» τα γερμανικά κόμματα, πλην ορισμένων βουλευτών του Die Linke, αρνούνται ακόμη και να συζητήσουν την ουσία της ελληνικής διεκδίκησης. Από την άλλη, πλευρά, όμως, αρκετοί Γερμανοί πολιτικοί αναγνωρίζουν αν όχι την υποχρέωση της χώρας τους να καταβάλει αποζημιώσεις ή κατοχικά δάνεια, τουλάχιστον την ανάγκη με κάποιον τρόπο να τερματιστεί η συζήτηση που τείνει να προσλάβει επικίνδυνες διαστάσεις.
Επιπλέον, στο στρατόπεδο της Ανγκελα Μέρκελ εκτιμούν ότι το κλείσιμο αυτού του «σκοτεινού» κεφαλαίου θα μπορούσε να περάσει χωρίς πολλές φωνές από τον γερμανικό λαό απ’ ότι να συμφωνήσουν οι ψηφοφόροι σε ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Μάλιστα οι New York Times, σε πρόσφατο άρθρο τους, επικαλούνται αναλυτές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί σε περίπτωση που αναζητηθούν τρόποι ελάφρυνσης του χρέους.
Ποια είναι τα πιθανά σενάρια
Σε πρώτη φάση από το επιτελείο της Ανγκελα Μέρκελ φαίνεται να επεξεργάζονται το σενάριο της μερικής αποκατάστασης, ενδεχομένως με παραίτηση της χώρας από τμήμα κεφαλαίων που έχουν διατεθεί για τα ελληνικά πακέτα διάσωσης.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας, αυτό το ποσό δεν μπορεί να ανέρχεται σε περισσότερα από έναν υψηλό μονοψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων έως δηλαδή και 9 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το δεύτερο σενάριο αφορά στη δημιουργία επενδυτικού ταμείου το οποίο θα διαθέτει χρήματα για την ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των Σοσιαλδημοκρατών για χαλάρωση της λιτότητας και προώθηση της ανάπτυξης.
Και οι δύο περιπτώσεις δεν προβλέπουν αναγνώριση του χρέους της Γερμανίας.
Τα μεγάλα «αγκάθια» και για τις δύο πλευρές
Μπορεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο να οδηγούσε στο κλείσιμο ενός κεφαλαίου το οποίο έχει απασχολήσει αισθητά την ελληνική κοινή γνώμη, αλλά δοκιμάζει και την ευαισθησία των Γερμανών πολιτών αναφορικά με τις θηριωδίες των ναζί, ωστόσο, τα «αγκάθια» είναι πολλά και ενδεχομένως ανυπέρβλητα.
Για την Ελλάδα κάτι τέτοιο θα σήμαινε την οριστική παραίτηση από οποιαδήποτε διεκδίκηση φέρνοντας την Αθήνα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς οι διεκδικήσεις της ανέρχονται σε πολύ μεγαλύτερα ποσά, ενώ θα είχε να αντιμετωπίσει και το εσωτερικό μέτωπο.