ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε με τη “σημαία” του πρωτογενούς πλεονάσματος και του (νέου) success story του μνημονιακού προγράμματος. Ούτε λίγο, ούτε πολύ περιέγραψε το τέλος της εποχής των μνημονίων, την ανάκαμψη της οικονομίας, την μείωση του… ρυθμού αύξησης (sic) της ανεργίας και εξήγγειλε τη διανομή κοινωνικού μερίσματος από το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Λίγα 24ωρα νωρίτερα, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας είχε προεξοφλήσει -με βάση τα στοιχεία 9μηνου- πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 2,6 δισ ευρώ.
Το ίδιο είπε και αργότερα, τον Οκτώβριο.
Στις 10 Οκτωβρίου, μάλιστα, είχε πει (Reuters) ότι “το πρωτογενές πλεόνασμα ανέρχεται στα 2,6 δισ ευρώ και εξαιρώντας τα κέρδη από τα ομόλογα της ΕΚΤ διαμορφώνεται στο 1,1 δισ ευρώ”
Η ΤτΕ αμφισβήτησε, αρχικώς, το πλεόνασμα και έκανε λόγο για έλλειμμα. Το διόρθωσε, βεβαίως, αργότερα, με ένα σχετικώς δυσνόητο τεχνικό τρόπο. Θεωρήθηκε, βεβαίως, απολύτως λογικό αφού έπρεπε να τηρηθούν πολιτικές ισορροπίες και να μην τεθεί εν αμφιβόλω η προσδοκία επιτυχίας του προγράμματος.
Περί τα τέλη Οκτωβρίου μιλούσε ακόμα για πρωτογενές πλεόνασμα 2,6 δισ. ευρώ. Παρότι η τρόϊκα είχε εμφανώς αντίθετη άποψη.
Χθες δήλωσε ότι το πλεόνασμα ανέρχεται σε 400 εκατ. ευρώ. Μακάρι, θα πει κανείς, να συμβεί έστω κι αυτό (αν και δεν πρόκειται να προκύψει ουσιαστικά κανένα κοινωνικό μέρισμα). Όμως με τις “προβλέψεις” τους που κάθε τόσο διαψεύδονται παταγωδώς, τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου υπονομεύουν όποιο ίχνος αξιοπιστίας έχει απομείνει.
Διατύπωσε, για παράδειγμα ο κ. Σταϊκούρας, την εκτίμησή του για μικρό αλλά βιώσιμο πρωτογενές πλεόνασμα, ύψους, τουλάχιστον, 400 εκατ. ευρώ, με συντηρητικές εκτιμήσεις, επίδοση που, όπως είπε, σε όρους κυκλικά διορθωμένου πρωτογενούς πλεονάσματος είναι η υψηλότερη μεταξύ όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης.
Ο Όλι Ρεν, ωστόσο, όπως και άλλοι ευρωπαίοι εξιωματούχοι δήλωσαν ότι εάν υπάρχει ή όχι πρωτογενές πλεόνασμα και πόσο είναι θα κριθεί τον ερχόμενο Απρίλιο. Άρα, οι δανειστές δεν προεξοφλούν τίποτε. Και είναι προφανές πως το ύψος του πλεονάσματος θα αποτελέσει, σε σημαντικό βαθμό, στοιχείο κάποιας πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Εάν συνυπολογίσει κανείς τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις Σταϊκούρα -που ακολουθεί τα βήματα Βρούτση- για την ανεργία, εις πείσμα των επίσημων στοιχείων της Eurostat (πρώτη σε ανεργία στην Ευρώπη η Ελλάδα, αρνητικό ρεκόρ σε νέους και γυναίκες) και τις μεγαλόστομες διακηρύξεις για ιδιωτικές επενδύσεις από το εξωτερικό, συνθέτουν μια “φωτογραφία της στιγμής” τραβηγμένη με γαλάζια κομματικά και συγκυριακή polaroid.
Όλα αυτά δείχνουν, όμως, προχειρότητα, επιπολαιότητα και εν τέλει καιροσκοπισμό. Φαινόμενα, δηλαδή, άκρως επικίνδυνα για την πορεία της οικονομίας. Κι αν ο τεχνοκράτης κ. Στουρνάρας πέφτει κατά συρροή εκτός προβλέψεων (από την εποχή που ήταν Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ) λόγω επιστημονικής έπαρσης και κοινωνικού “αυτισμού”, ο πολιτικός κ. Σταϊκούρας γιατί επιδεικνύει τέτοια σπουδή;
Μήπως θα έπρεπε να ήταν προσεκτικότερος; Ή έχει βάλει κι αυτός άλλους πολιτικούς στόχους …εκτός Φθιώτιδας;