ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ευτυχώς ο κ. Σαμαράς είναι καλά. Στην υγεία του. Φροντίζει κατά καιρούς να το επιβεβαιώνει με τις (σπάνιες, πλην…) πειστικές περί αυτού εμφανίσεις του. Και ως εκ τούτου, σύμπας ο ελληνικός λαός του εύχεται τα ακόμα καλύτερα. Για τον ίδιο και τους οικείους του.
Μέχρι εκεί όμως. Γιατί ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ο πρώτος μετά την Μεταπολίτευση κοινοβουλευτικός αρχηγός, ο οποίος έχει καταργήσει τις λειτουργίες του Κοινοβουλίου. Ίσως και ο πρώτος στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου. Δεν εμφανίζεται στην ολομέλεια, δεν απαντά στις ερωτήσεις της αντιπολίτευσης δίνοντας το παράδειγμα και στους υπουργούς του να ακολουθούν την ίδια τακτική, δεν συγκαλεί σε συνεδρίαση το υπουργικό συμβούλιο, προτιμά να διαλέγεται με φίλιες δυνάμεις-του περιβάλλοντός του ή του Τύπου-να συνομιλεί ενίοτε με την Αειπάρθενο Θεοτόκο και τον Ύψιστο (κατά τους δικούς του ισχυρισμούς), αλλά να περιφρονεί όλους τους άλλους. Πλην του κ. Στουρνάρα και, τους τελευταίους μήνες, του κ. Βενιζέλου.
Ουδείς φανταζόταν ότι τόσο πλημμελώς θα ασκούσε τα καθήκοντά του. Είτε τον στήριξαν στη διαδικασία εκλογής του στο αξίωμα του προέδρου της ΝΔ, είτε αντιτάχθηκαν. Ακόμη και η κυρία Μπακογιάννη, δεν ανέμενε να ενημερώνεται για τις θέσεις του πρωθυπουργού της από τηλεοράσεως και εφημερίδων, και όχι δημοσίως στο πλαίσιο των συνταγματικών καθηκόντων του. Δεν έχει καν την ευκαιρία να τον χειροκροτήσει, σε μια μονομαχία με τον κ. Τσίπρα, όσο κι αν αυτό της είναι εξαιρετικά δύσκολο (εξάλλου τι είναι εύκολο σήμερα στην πολιτική;)…
Ο κ. Σαμαράς εντός μιας εβδομάδας φρόντισε να επιβεβαιώσει τόσο τον πολιτικό αναλυτή κ. Μαυρή, ο οποίος σε συνέντευξή του στο «The Press Project» μίλησε για εικονικό κοινοβουλευτισμό, τόσο και τον κ. Τσίπρα, ο οποίος δημοσίως τον απεκάλεσε κοινοβουλευτικό λιποτάκτη.
Δεν αντέχει καμίας άλλης κριτικής. Είναι έρμαιο των διαθέσεων της Τρόικας και των κατευθύνσεων του Βερολίνου. Είναι ο άνθρωπος που κατακουρέλιασε το κύρος της πατρίδας του σε σημείο που ποτέ άλλοτε, σε καιρό ειρήνης και ανεξαρτησίας δεν είχε συμβεί. Ουδείς εκ των διεθνών συνομιλητών του τον υπολογίζει, είτε όταν αγριεύει, είτε όταν ηρεμεί. Απλώς… του περνούν τις επιθυμίες τους. Κι αυτός τις ικανοποιεί. Αποκατέστησε στο πρωθυπουργικό γραφείο τον πίνακα του Θ. Βρυζάκη «Η Ελλάς ευγνωμονούσα», αλλά έκανε τους αγωνιστές του ’21 να κρύβουν τα πρόσωπά τους από ντροπή. Η Τρόικα έχει ρόλο ουσιαστικότερο και επαχθέστερο για την κοινωνία από αυτόν που είχαν τότε οι αποκαλούμενες «προστάτιδες δυνάμεις» ή οι Βαυαροί του Όθωνα. Έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Ως εκ τούτου, και επειδή ουδεμία ευαισθησία δεν τον διακρίνει για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, δεν μπορεί κανείς να αναμένει εκδήλωση της δημοκρατικής ευαισθησίας (που μέχρι τώρα είχαν όλοι οι πρωθυπουργοί) να επισκεφτεί τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει εκλογές. Για εξαιρετικής σημασίας εθνικό θέμα, όπως είναι αυτό της από τούδε και στο εξής πορείας της χώρας μετά την πρωτοφανή καταστροφή την οποία ο ίδιος προκάλεσε προεκτείνοντας την πολιτική των κκ Παπανδρέου και Παπαδήμου. Η μόνη αιτία, η οποία μπορεί να προκαλέσει εκλογές, είναι το «ατύχημα», όπως αγενώς ομολόγησε ο ίδιος στον ευγενή συνομιλητή του κ. Πρετεντέρη. Όταν πρωθυπουργός αποκαλεί «ατύχημα» την ύψιστη λειτουργία της δημοκρατίας, τότε τίποτε καλό δεν μπορεί να περιμένει αυτός ο τόπος. Ίσως μόνο τα χειρότερα.