ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΙ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΖΕΙ ΕΜΜΕΣΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΗΝ Χ.Α
Ο πρώην διευθυντής σύνταξης της έκδοσης της Καθημερινής και της Herald Tribune και αρθρογράφος του συγκροτήματος Αλαφούζου Νίκος Κωνσταντάρας γράφει στους New York Times για κίνδυνο εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της δημοσκοπικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, σε μία περίεργη θεωρία που επιχειρεί να τεκμηριώσει από άλλη σκοπιά τη θεωρία των δύο άκρων που προωθεί η κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι το άρθρο έρχεται μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή που “αναβάθμισε” την ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το ναζιστικό μόρφωμα.
Το άρθρο υπογράφεται από τον αρθρογράφο της Καθημερινής Νίκο Κωνσταντάρα και ξεκινάει σημειώνοντας το παράδοξο, η δολοφονία δύο μελών ενός μικρού κόμματος να έχει τόσο σημαντικές συνέπειες – κάτι ασυνήθιστο τουλάχιστον για τον “δυτικό κόσμο”.
Επισημαίνει πως η Χρυσή Αυγή συνήθιζε να δρα αποσταθεροποιητικά εξαπολύοντας επιθέσεις και στο κοινοβούλιο αλλά και στους δρόμους, εναντίον αντιπάλων και μεταναστών, κάποιες από αυτές, θανατηφόρες. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα οριοθέτησε το τέλος της “ασυλίας” του κόμματος μέχρι τότε, «αφού ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη έμοιαζαν να θέλουν να κινηθούν εναντίον τους». Η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής τον Νοέμβριο θεωρείται πράξη αντεκδίκησης και η αστυνομία πιστεύει πως «έγινε από ακροαριστερούς τρομοκράτες, συνεχιστές της “17 Νοέμβρη”», άποψη που δεν έχει εκφραστεί επισήμως από την ΕΛ.ΑΣ αλλά γίνεται ασμένως αποδεκτή από τον αρθρογράφο.
Συνεχίζει περιγράφοντας το πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε μετά τις τελευταίες εκλογές, με την εντυπωσιακή άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής και σημειώνει περιγράφοντας την κοινωνική κατάσταση: «Η κρίση και τα μέτρα που ελήφθησαν για την καταπολέμησή της, έχουν ως αποτέλεσμα υψηλή ανεργία (28%), απότομη πτώση του ΑΕΠ (28% από το 2008), υψηλότερους φόρους, χαμηλότερα εισοδήματα, λιγότερα προνόμια, γενικευμένη ανασφάλεια και απώλεια εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, τους δημοκρατικούς θεσμούς, ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κερδίσει οπαδούς με υποσχέσεις πως θα αποκαταστήσουν αυτά που χάθηκαν κατά την περίοδο της λιτότητας και της μεταρρύθμισης».
Για τους λόγους αυτούς επισημαίνει το άρθρο, είναι πιθανό ο κυβερνητικός συνασπισμός να καταψηφιστεί στις επερχόμενες ευρωεκλογές και να οδηγηθεί η χώρα σε νέες εθνικές εκλογές, από τις οποίες «αν επαληθευθούν οι δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή θα βγουν περαιτέρω ενισχυμένοι».
Ακολουθεί μια σύντομη ανάλυση της κατάστασης στην Ελλάδα και την περιοχή από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, την δικτατορία, για να φτάσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το άρθρο καταλήγει με την διαπίστωση πως στην ελληνική κοινωνία «μπορεί να δούμε αυτό που έμοιαζε απίθανο μέχρι πρόσφατα: ένα νέο γύρο εμφύλιας διαμάχης, μετά από δεκαετίες ειρήνης και προόδου. Αν και το να οδηγηθούμε στην πολιτική βία δεν είναι άμεσος κίνδυνος, το σκηνικό είναι έτσι στημένο που πολλά εξαρτώνται από το τι θα κάνουν οι ηλίθιοι που κρατούν όπλα».
Η “διαβρωτική” ανάλυση του Νίκου Κωνσταντάρα είναι προφανής.
Η Ελλάδα θεωρείται ότι διήνυσε δεκαετίες ειρήνης και προόδου παρά το γεγονός ότι όλοι ομολογούν πως αυτές οι δεκαετίες του υπερδανεισμού και των σκανδάλων έφερε την οικονομία στην κρίση. Όπως επίσης και το γεγονός ότι δεν εξετάζεται ξεχωριστά η ενίσχυση των δύο κομμάτων αλλά περίπου “ομαδοποιούνται” ως δύο διαφορετικές του ίδιου κύκλου των δύο άκρων.