Οποιαδήποτε σχέση της Ελλάδας του 2021 με τον αρχαίο Ελληνικό χώρο και κουλτούρα εξαργυρώνεται στο αλφάβητο, την ονομασία και κάποια τοπωνύμια που έχουν παραμείνει ανά τους αιώνες.
Φιλοσοφία, εσωτερική αναζήτηση, δημοκρατία και δικαιοσύνη έχουν ανά τους αιώνες μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο. Κάτι το διαφορετικό και βάρβαρο (με την αρχαία έννοια) από την Αρχαιοελληνική κουλτούρα που τόσοι πολλοί (και λίγοι) υιοθετούν αφειδώς.
Μόνο φως που εξ αντανακλάσεως εκπέμπουν οι αυτοαποκαλούμενοι πεφωτισμένοι Νεοέλληνες είναι αυτό του θερινού ήλιου. Η συσκότιση που εξαπλώνεται στον κοινωνικό ιστό και πλέον έχει μαυρίσει κάθε αχτίδα σκεπτόμενου νου είναι τρομακτική και αποκαρδιωτική. Σε πρόσφατη έρευνα η Ελλάδα τερμάτισε πρώτη με 89% κομπορρημοσύνη πως είναι ανώτερος πολιτισμός από άλλους λαούς.
Ο πολιτισμός των αρνητών του κορονοϊού, του εμβολιασμού, της απογραφής (!) της επιστήμης γενικά. Ο πολιτισμός της μάσας, της ρεμούλας, του βολέματος και της περικεφαλαίας.
Ο πολιτισμός του “You have not been to Samos” και της “εκ παραδρομής” καταπάτησης θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματος. Ο πολιτισμός δηλαδή των κενών που προσπαθούμε να γεμίσουμε με ό,τι μας έμεινε από πλίνθους και κεράμους σε αρχαιολογικούς τσιμεντωμένους χώρους με λίγο Ολύμπιο λάδι (!) και πολύ ρίγανη από την χέρσα, σε ουσία, γη που ονομάζουμε Ελλάδα.
Επιτέλους αυτά τα 200 χρόνια ύπαρξης, τι δημιουργήσαμε εκτός από χρέος, διχασμό, μια διχόνοια και σε παγκόσμιο επίπεδο, μια τρύπα στο Αιγαίο;
Έναν Μίκη; έναν Τσαρούχη κι έναν Παπαϊωάννου; Πολεμήθηκαν αρειμανίως και αυτοί.
Αναρωτιέμαι και θλίβομαι. Ο καημένος ο Περικλής τι θα έλεγε;
Θα μου πεις, ποιος είναι ο Περικλής;