Newsroom Team Τον Νοέμβριο του 2019 το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ανέστειλε την λειτουργία του με απόφαση της Μεγάλης Συνάντησης των Αντιπροσώπων (οι βαρύγδουπες ονομασίες ήταν μία από τις αγαπημένες ενασχολήσεις της ηγεσίας του…) κλείνοντας έναν σύντομο πολιτικό κύκλο με μία “γενναία” πράξη: να επιστραφεί το ποσό της κρατικής επιδότησης. Δύο χρόνια μετά ελάχιστοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως τους λείπει εκείνο το πολιτικό εγχείρημα που ξεκίνησε φιλόδοξα από έναν πολυχώρο στον Βοτανικό για να λοιδωρηθεί εν τη γενέσει του από τον Ευάγγελο Βενιζέλο με την γνωστή ατάκα: “Εύχομαι καλή επιτυχία σε οποιαδήποτε εκπομπή θέλει να μετασχηματιστεί σε πολικό κόμμα”. Βεβαίως, τόσο ο ιδρυτής του Ποταμιού, όσο και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά βρίσκονται πλέον εκτός πολιτικού νυμφώνος.
Μπορεί, ωστόσο, το Ποτάμι να κλείνει δυο χρόνια απουσίας από την πολιτική σκηνή, οι άνθρωποι που βρέθηκαν πάντως στα κοινοβουλευτικά έδρανα εξακολουθούν να έχουν ρόλους και να απασχολούν την επικαιρότητα. Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Ο Χάρης Θεοχάρης έγινε υπουργός Τουρισμού και σήμερα είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο Ιάσων Φωτήλας είναι βουλευτής της Ν.Δ, ο Γιώργος Αμυράς υφυπουργός Περιβάλλοντος, ο Γρηγόρης Ψαριανός μετακλητός υπάλληλος στον αντιπρόεδρο Παναγιώτη Πικραμένο, ο Γιώργος Μαυρωτάς γενικός γραμματέας Αθλητισμού, η στενή συνεργάτης του Σταύρου Θεοδωράκη, Λίνα Παπαδάκη, σύμβουλος της διοίκησης της ΕΡΤ κλπ. Η Κατερίνα Μάρκου, από την άλλη, μετοίκησε στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο Σπύρος Δανέλλης που, ωστόσο, βρίσκεται εκτός κεντρικής σκηνής της Κουμουνδούρου.
Στην ομιλία του, ο Σταύρος Θεοδωράκης, κατά την έναρξη της συνεδρίασης της ΜΕ.ΣΥ.Α, είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Αναστέλλουμε σήμερα τη λειτουργία μας. Παραμερίζουμε τον εγωισμό μας και στέλνουμε ένα μήνυμα στους 86 χιλιάδες πολίτες που μας ψήφισαν στις ευρωεκλογές. Αλλά και στους 377 χιλιάδες πολίτες που σκίρτησαν μαζί μας την Άνοιξη του ΄15. Τους ζητάμε να μην χάσουν αυτό που τους έκανε Ποτάμι. Τους ζητάμε να σκεφθούν αυτά που καταφέραμε. Τα παλιά συνθήματα, οι ρηχές αντιπαραθέσεις, οι αφορισμοί, οι κοκορομαχίες, τα εξυπνακίστικα σχόλια δεν είναι πολιτική.
Τους ζητάμε, λοιπόν, να βάζουν ψηλά τον πήχη, για τους πολιτικούς.
Τους ζητάμε να διεκδικούν, ειλικρίνεια, ευθύτητα, αλήθεια!
Ο σπόρος που ρίξαμε, θα φυτρώσει ξανά».
Η αλήθεια είναι πως ο σπόρος παρέμεινε φυτρωμένος, με την πλειονότητα των κεντρικών στελεχών του κόμματος να βρίσκονται πια στις τάξεις της Ν.Δ. Εάν συμπεριλάβει κανείς και μια πλειάδα στελεχών, καθηγητών, φίλων κ.ά, το Ποτάμι προσέφερε στο κυβερνών κόμμα μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα “δεξαμενή”, κυρίως όμως τα αναγκαία “στρας” ενός φιλελεύθερου κέντρου που ήρθε ορμητικά με πολλές ιδέες αλλά δεν κατόρθωσε να συγκινήσει τους πολλούς.
Ο ιδρυτής του επέστρεψε στην τηλεόραση και ειδικεύεται στις podcast συνεντεύξεις που έχουν πάντοτε πρωτοτυπία και ενδιαφέρον, η δήλωσή του, όμως, σε εκείνη την πολιτική πρεμιέρα του 2016 ότι “κλέβει ιδέες και από τα δεξιά και από τα αριστερά” αποδείχθηκε μοιραία. Τα στελέχη του έσπευσαν να αναζητήσουν στέγη και προς τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, συντριπτικά οι περισσότεροι, όμως, προτίμησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επί της ουσίας, η εκλογή του τελευταίου στην ηγεσία της Ν.Δ προκάλεσε σταδιακά την κάλυψη του χώρου που φιλοδοξούσε να εκπροσωπήσει το Ποτάμι, τα στελέχη δε του τελευταίου επιδόθηκαν με ευκολία σε …ευέλικτες κινήσεις μετακόμισης προς αυτό που θεωρούσαν πολιτική γη της επαγγελίας.
Το Ποτάμι ( δείτε εδώ την σύντομη ιστορία του )είχε στη διαδρομή του καλές και κακές στιγμές, ανάλογα με το πως βλέπει κανείς τα πράγματα από την απόσταση του χρόνου. Η στήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών, για παράδειγμα, μπορεί να ήταν η ληξιαρχική πράξη πολιτικού θανάτου του αλλά ήταν εκ των πραγμάτων μια επίδειξη επιμονής. Γενικώς, πάντως, το μικρό αυτό κόμμα που στην αρχή δυσφημίστηκε αλλά στη συνέχεια διαφημίστηκε ως το άπαν της πολιτικής καινοτομίας και έχαιρε της στήριξης των περισσοτέρων μίντια δεν κατόρθωσε να προβάλλει κάποιο αυτόνομο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Και τα στελέχη του μόλις είδαν να περνά δίπλα τους το μεταρρυθμιστικό (;) τρένο του Κυριάκου Μητσοτάκη έσπευσαν να κόψουν εισιτήριο επιβίβασης.
Ελάχιστοι, βεβαίως, παρέμειναν στους κόλπους του ΚΙΝΑΛ που συνίδρυσε ο Σταύρος Θεοδωράκης με την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά. Στο ΚΙΝΑΛ δε μεταλαμπάδευσαν αντιλήψεις και συμπεριφορές που παραμένουν ακόμα ενεργές, κι αυτό οι καλοί παρατηρητές το βλέπουν στο περίγραμμα μιας εκ των κεντρικών υποψηφιοτήτων για την ηγεσία του κόμματος.
Εν κατακλείδι, ωστόσο, το Ποτάμι υπήρξε και φυτώριο του αντι-Σύριζα μετώπου, όχι μόνο μεταξύ των μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδας αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο διανοούμενων και παραγόντων που αποτελούσαν τον κύκλο συμβούλων και επιρροής του ίδιου του Σταύρου Θεοδωράκη.
Δύο χρόνια μετά, το Ποτάμι δεν υφίσταται, οι ιδέες του ωστόσο διαπερνούν ένα τμήμα του πολιτικού τοπίου που δεν κρύβει την προτίμησή του στην κυβέρνηση…