Και όμως! Ο μη πολιτικός θόρυβος της εποχής προμηνύει κάτι καλό. Το κατεστημένο μας (παράγοντες του χρήματος, των κομμάτων – παλιών και νέων -, των ΜΜΕ, διάφοροι προεστοί και οι παρέες τους) θεώρησε τις ευρωεκλογές και τις εκλογές της αυτοδιοίκησης ευκαιρία για λεηλασία ψήφων και επιρροής. Καλώντας μας να στοιχηματίσουμε, ακόμα περισσότερο, σε κοκορομαχίες και σε στημένα παιχνίδια. Μόνο που τα σημάδια των καιρών είναι ότι, αυτή τη φορά, θα παίξουν μόνοι τους και θα χάσουν οι ίδιοι. Γιατί με τους καυγάδες «γαϊδάρων σε ξένους αχυρώνες», το χαμένο χρόνο και τη φθορά δεν πάει άλλο! Φαίνεται καθαρά ότι αυτή θα είναι η απάντηση της πλειοψηφίας στις κάλπες. Και δικαίωσή μας την ώρα της καταμέτρησης.
Η επερχόμενη εκλογική δικαίωση δεν είναι όμως το μόνο χαρμόσυνο. Υπάρχει και η στέρηση της νομιμοποίησης απ’ όλους, κυβερνητικούς και αντικυβερνητικούς, να «διαπραγματευτούν» με τη τρόικα οποιαδήποτε συνέχεια της σημερινής κατάστασης. Και ευτυχώς, γιατί αντικείμενο τέτοιας διαπραγμάτευσης δεν υπάρχει! Ακόμα και η αντιμετώπιση της τελευταίας εκκρεμότητας στη σχέση μας (η μείωση του δημόσιου χρέους μας δηλαδή) αποτελεί ανειλημμένη συμβατική υποχρέωση των δανειστών μας. Να λοιπόν που πλησιάζει, επί τέλους, η απαρχή ενός διαφορετικού, καλύτερου, δρόμου.
Πέρα όμως απ αυτά όμως, υπάρχει και τρίτο καλό. Ακόμα και η μειοψηφία που δεν θα καταφέρει να απεγκλωβιστεί από το παρελθόν στις εκλογές του Μαΐου, από την επομένη θα αρχίσει να συνειδητοποιεί τα νέα θετικά δεδομένα και τη δυνατότητά μας να πάμε μπροστά. Να συντάσσεται στην ετοιμασία για το δικό μας σχέδιο ώστε να ζήσουμε καλύτερα. Να ανακτά την εμπιστοσύνη της στη δύναμη της πλειοψηφίας, να συντάσσεται μ αυτήν και να τη διευρύνει ακόμα περισσότερο. Και, τέλος, να αναζητά την αξιόπιστη έκφρασή της. Την ομαλή και σταθερή δημοκρατική συνέχεια. Αυτό κι αν είναι καλό σημάδι. Είναι στο χέρι μας!