Αναδημοσίευση από το protothema.gr
Επίθεση στις free press εφημερίδες Lifo και Athens Voice εξαπολύει σήμερα η Αυγή με το κεντρικό της άρθρο το οποίο τιτλοφορείται «Τι ψηφίζει η Lifo Voice;».
Οπως αναφέρει το άρθρο «οι δύο μεγαλύτερες δωρεάν εφημερίδες της Αθήνας θεωρούνται τα λιγότερο “πολιτικοποιημένα” έντυπα που κυκλοφορούν. Κι όμως, ενόψει εκλογών, αν και όχι μόνο τότε, αποδεικνύουν μία στράτευση που θα ζήλευαν και οι εγκέφαλοι του γνωστού βίντεο της ΚΝΕ -αυτού που προ ημερών ενθουσίασε τον Στόχο».
Ο εκδότης της Lifo Στάθης Τσαγκαρουσιάνος
Με ένα εξαιρετικά καλογραμμένο κείμενο-κατηγορώ, η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει βαρείς υπαινιγμούς για ορισμένα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα των free-press εντύπων Lifo και Athens Voice. Σε μία περίπτωση η «Αυγή» αναφέρεται στη γραμμή της Lifo το 2008, όταν το περιοδικό που εκδίδει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος κατηγορούσε τον τότε δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη. Σύμφωνα με το άρθρο της «Αυγής», ενώ η Lifo επέκρινε σφόδρα την δημοτική αρχή, ξαφνικά προσέφερε στους αναγνώστες της το τετρασέλιδο εφημεριδάκι του δήμου Αθηναίων.
Ο αρθρογράφος Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα τονίζει ότι η Lifo είναι ένα «”φιλελεύθερο” φρι πρες που κάνει διμέτωπο αγώνα – εκλαϊκεύει δηλαδή την προεκλογική γραμμή της ΝΔ».
Ακόμη μια σκληρή αναφορά της «Αυγής» εναντίον της Lifo αφορά ένα πρωτοσέλιδο του free press περιοδικού για τη λεγόμενη θεωρία των άκρων. Αυτό που επισημαίνει ο αρθρογράφος της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Lifo εμμέσως υιοθέτησε την πολεμική που είχαν εξαπολύσει συνεργάτες του πρωθυπουργού εναντίον του Συνασπισμού κατηγορώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι με την πολιτική που ακολουθεί υποδαυλίζει πράξεις βίας και γι’ αυτό εντάσσεται στη θεωρία των δύο άκρων μαζί με τη Χρυσή Αυγή…
Σε μια άλλη αναφορά, ο αρθρογράφος Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος κατηγορεί τη Lifo ότι με τα ρεπορτάζ που έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει προώθησε την ατζέντα που έβαλε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας…
Ο διευθυντής της «Αυγής» Νίκος Φίλης
Το δριμύ κατηγορώ της Αυγής κατά της Lifo και της Athens Voice είναι προφανές ότι έχει την έγκριση του διευθυντή της «Αυγής» Νίκου Φίλη ενός δημοσιογράφου έμπειρου και άκρως πολιτικοποιημένου.
Επίσης σημειώνει η «Αυγή» στρέφοντας τα βέλη της εναντίον της Athens Voice, δηλαδή του έτερου free press εντύπου μεγάλης κυκλοφορίας: «Και φέτος; Ενόψει δημοτικών εκλογών, φέτος πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να μην πει τίποτε για τους ανθρώπους που υποφέρουν μέσα στην κρίση. Για τους άστεγους και τα συσσίτια αλλά και για τα δίκτυα αλληλεγγύης, για τα λουκέτα που πολλαπλασιάζονται όσο οι μισθοί πέφτουν και οι τράπεζες πιέζουν, αλλά και για τους δημιουργικούς ανθρώπους που αντιστέκονται. Κι όμως για τους “οργανικούς διανοούμενους” της απέναντι πλευράς -οργανικούς, ακόμα κι αν (θεωρούν ότι) δεσμεύονται μόνο από τα καπρίτσια, τις «ενοράσεις» και τους μικρούς-μεγάλους ναρκισισμούς τους- προεκλογική ατζέντα είναι μόνο ό,τι συζητούν μεταξύ τους. Ή ό,τι παλεύουν να κατοχυρώσουν ως ατζέντα οι εκλεκτοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι λοιπόν ο Αρης Σπηλιωτόπουλος να ασχοληθεί με την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, το θέμα απασχολούσε μόνο τη Χρυσή Αυγή. Θέτοντας όμως ζήτημα τζαμιού από το τίποτε ο υποψήφιος της ΝΔ φάνηκε να κεντρίζει ευαίσθητες χορδές και πέραν της σεσημασμένης ακροδεξιάς».
Ο εκδότης της Athens Voice Φώτης Γεωργελές
Στο σημείο αυτό η «Αυγή» επικρίνει την Athens Voice του Φώτη Γεωργελέ ότι με δημοσιεύματά της «ενισχύει» την άποψη του υποψηφίου της ΝΔ ότι της κατασκευής μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα θα πρέπει να προηγηθεί δημοψήφισμα, αφήνοντας και πάλι υπαινιγμούς.
Και καταλήγει το άρθρο της Αυγής: «Μία σκηνή φιλελεύθερων εντύπων και των δημοσιολογούντων θαμώνων τους – αυτών που μέχρι πρότινος έβρισκαν την Αριστερά πολύ “κομφορμιστική” και συντηρητική για τα γούστα τους – αναζητά το χαμένο πάθος στην πολιτική σε ό,τι παθιάζει τους ορκισμένους εχθρούς των φιλελεύθερων. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Ομως ακόμα και με πολιτισμικούς όρους, το συρρικνούμενο Κέντρο δείχνει μια ροπή στον εξτρεμισμό, ένας επιπλέον λόγος που πνέει τα λοίσθια».