ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Χαμογελούν με ανακούφιση στη Ν.Δ επειδή ο Κώστας Καραμανλής εξέφρασε την στήριξή του στην παράταξη τρεις μέρες πριν την κρίσιμη αναμέτρηση του δεύτερου γύρου και τις ευρωεκλογές. Όμως, ο πρώην πρωθυπουργός προτίμησε “να στηρίξει την παράταξη” μέσω διαρροών στο ΑΠΕ και ως απάντηση σε εκείνους που έσπευσαν να τους ευχηθούν για την ονομαστική του εορτή.
Με μερικά ενσταντανέ δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά, στο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και με αυτή τη δήλωση μέσω…κύκλων, ο ανηψιός του ιδρυτή της παράταξης έβγαλε την υποχρέωση.
Δεν είναι, όμως, ο μόνος. Που είναι ο Σημίτης; Που είναι ο Παπανδρέου; Που είναι όλα τα ηγετικά στελέχη των δύο άλλοτε μεγάλων παρατάξεων εξουσίας που μεταξύ άλλων -για να μην ξεχνιόμαστε- φέρουν μεγάλη ευθύνη τόσο για την απαξίωση των κομμάτων τους όσο και για τα δεινά της χώρας;
Στο εγχώριο πολιτικό σύστημα οι πρώην πρωθυπουργοί είναι ότι στην Ινδία οι…αγελάδες. Ιερά πρόσωπα, υπεράνω πάσης κριτικής και υπεράνω πάσης πολιτικής τιμωρίας.
Ο Σημίτης, για παράδειγμα, έφυγε εκλογικά αναπολόγητος το 2004, αποδεικνύεται ότι επί των ημερών του διαπράχθηκαν αίσχη σε βάρος της οικονομίας και παρότι πρωταγωνίστησε “κρυπτόμενος” στην ίδρυση της κίνησης των 58 και μετά της Ελιάς, αποφεύγει πεισματικά να δράσει υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Ο Παπανδρέου ακόμα χειρότερα. Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι γι αυτόν ξένο σώμα. Εξασφάλισε να μην ανακινήσει κανείς την ερεβώδη υπόθεση των πιθανών ευθυνών του για την παράδοση της χώρας στα μνημόνια και μετά προτίμησε τη σκιά.
Ο Καραμανλής το ίδιο. Ουδεμία αναφορά στο παρασκήνιο της περιόδου 2007-2009, όταν κρίθηκαν πολλά περί την οικονομία.