Newsroom Team O Παύλος Πολάκης και ο Γιώργος Κύρτσος είναι μυστήρια τρένα. Σε διαφορετικά δρομολόγια που δεν θα δισταυρωθούν ποτέ, με συμπεριφορές, ωστόσο, που συγκρούονται συχνά με την επίσημη στάση και θέση των κομμάτων τους. Δεν συγκρίνονται, ούτε εκκινούν από την ίδια αφετηρία, η πολιτική επικαιρότητα, όμως, αναδεικνύει τον ρόλο τους. Με μια κρίσιμη διαφορά: η επικοινωνιακή αξία ενός εκάστου είναι διαφορετική στο μιντιακό χρηματιστήριο.
Ο Πολάκης είναι εδώ και χρόνια το απόλυτο “εργαλείο” αντιπερισπασμού για τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Για να είμαστε ειλικρινείς, σε πολλές περιπτώσεις όσα λέει και κάνει υπερβαίνουν ή έστω κινούνται στο όριο της συστημικής πολιτικής νομιμότητας -αλλά αυτή έχουμε…- και ο ίδιος μπερδεύει την αυθεντικότητα (;) και το γήϊνο πολιτικό προφίλ του (το οποίο κάποιοι αναγνωρίζουν ως λαϊκότητα) με τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα. Στο παράλληλο πολιτικό σύμπαν ο πρώην υπουργός είναι ένας αντισυστημικός ήρωας και ένας σταρ του πηγαίου. Η ουσία όμως είναι πως η εκφορά πολιτικού και αντιπολιτευτικού λόγου από τον Πολάκη μετρέπεται σε επικοινωνιακή θηλιά για το κόμμα του, ιδιαίτερα όταν με τις συνήθως νυχτερινές παρεμβάσεις του αναιρεί ακόμα και τις κεντρικές πολιτικές της Κουμουνδούρου ή τις παρεμβάσεις του αρχηγού του και (αυτο)προσφέρεται στο μιντιακό θυσιαστήριο.
Ο Κύρτσος, από την άλλη, είναι μία πολύ πιο επικίνδυνη περίπτωση για την εικόνα της κυβέρνησης και του κόμματος που τον στηρίζει ώστε να εκλέγεται για δύο θητείες τώρα σε περίοπτη και περιζήτητη θέση στο ευρωκοινοβούλιο. Εδώ και καιρό ο ευρωβουλευτής αποδομεί μέρα την μέρα και ώρα την ώρα σχεδόν όλες τις κεντρικές πολιτικές της κυβέρνησης, από την πανδημία μέχρι την ακρίβεια, και από την εξωτερική πολιτική μέχρι τις επιλογές στο ενεργειακό.
Εάν ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος αποπέμφθηκε από την Κ.Ο της Ν.Δ για το παραληρηματικό σώου αντικομμουνισμού που προκάλεσε την δημόσια καταδίκη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια (και κατέστησε μη αναστρέψιμη την έξοδό του), ο Γιώργος Κύρτσος θα έπρεπε ή να είχε παραιτηθεί ή ανεξαρτητοποιηθεί από ευρωβουλευτής, ή να είχε διαγραφεί με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου είπε κάτι πολύ βαρύ για τον ευρωβουλευτή: «Ο κ. Κύρτσος έχει επιδιώξει εδώ και πάρα πολύ καιρό μια συγκεκριμένη τακτική. Όλοι καταλαβαίνουμε ποιες είναι οι επιδιώξεις και οι προθέσεις του είναι πολύ φανερό αλλά ελάχιστη σημασία έχουν μπροστά στα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα και τις σταθερές και πολύ καθαρές θέσεις της κυβέρνησης με τις οποίες ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής μας».
Ποιες είναι οι επιδιώξεις και προθέσεις του κ. Κύρτσου; Πως τις καταλαβαίνουμε όλοι; Γιατί δεν περιγράφονται μία προς μία;
Ο κ.Κύρτσος είχε βέβαια διαφωνήσει δημοσίως με τη μείωση της συμμετοχής της κυβέρνησης στη ΔΕΗ σε 34%, με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, με το χειρισμό της υπόθεσης e-food, αλλά και της πανδημίας. Όμως το αποκορύφωμα ήταν η ανάρτηση του με την οποία έκανε λόγο για “άστοχο χειρισμό από το Μαξίμου του θέματος με Βαξεβάνη, Παπαδάκου”. Ο ευρωβουλευτής μάλιστα έφτασε στο σημείο να παραλληλίσει την κυβερνηση Μητσοτάκη με την κυβέρνηση Όρμπαν, γράφοντας: “Το θέαμα της δικαστικής δίωξης δημοσιογραφικών στελεχών του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περάσει καλά στην ΕΕ, η οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια ζητήματα λόγω της κυβερνητικής πολιτικής σε Πολωνία και Ουγγαρία και μπορεί ορισμένοι να καταλήξουν σε λάθος συμπεράσματα για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των ΜΜΕ στην Ελλάδα”. Όλα αυτά είναι καταφανώς πολύ σοβαρότερα από τα “σκέρτσα” Πολάκη, ωστόσο υποτιμώνται στην πολιτική συζήτηση.
Είναι προφανές πως, περίπου όπως συνέβη και με τον κ. Μπογδάνο, το Μέγαρο Μαξίμου εξαντλεί την ανοχή του έναντι των πολιτικών καταγγελιών του ευρωβουλευτή. Όμως σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με τις “λεβεντιές” του Πολάκη, ούτε με τις ίσως γραφικές υπερδεξιές ακρότητες του αποπεμφθέντος βουλευτή που προσπαθούσε να δημιουργήσει τον δικό του “χώρο” στο σύνορο της Ν.Δ με τα μικρά wannabe tea party της άκρας δεξιάς.
Αν ο Πολάκης είναι ένας κόμπος στον λαιμό του Τσίπρα, ο Κύρτσος έχει γίνει ο άνθρωπος που αποδομεί συντεταγμένα τις κεντρικές κυβερνητικές πολιτικές. Και εάν η μεγάλη μερίδα των μίντια στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ευρωβουλευτής θα γινόταν πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Συμβαίνει το αντίθετο και το αποτέλεσμα είναι εμφανές.