ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Ως κακέκτυπο Διογένους φαναροκομιστή, αναζητώ την Αριστερά στον πλανήτη και δεν τη βρίσκω. Φαίνεται πως ο κόσμος καλύπτεται από οικονομίστικες κυβερνήσεις που απέχουν ακόμη και από υποτυπώδεις εκφάνσεις «προοδευτισμού».
Εάν μάλιστα επιθεωρήσουμε τα θερμά μέτωπα της Γαίας, θα φλομώσουμε σε απολίτικες ιδεολογίες και σε ακροδεξιές, εθνικιστικές παρατάξεις. Άρα (συμπεραίνω) αν εξετάσουμε τα πλανητικά πολιτικά του περασμένου αιώνα, δεν υπάρχει πολιτικό δρώμενο, πλην μερικών «πράσινων» κομμάτων που σοσιαλίζει εμπράκτως.
Αριστερά και του μπογιατζή ο κόπανος. Στις ελληνικές διαδηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας, περισσότερο επηρεάζουν τα πεντάχρονα παιδάκια που θρηνούν, παρά κομμουνισταράδες ακτιβιστές ή αριστεριστές κινεζόφιλοι. Η κυρία Ψάκι και οι θήλειες πρωθυπουργοί της Ευρώπης δεν δήλωσαν ποτέ και πώποτε αριστερές.
Το κυριο βάρος του προβληματισμού ξοδεύεται μεταξύ συντηρητικών αντιπάλων. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας και ο πρόεδρος της Ρωσίας, εξηγούν απροκάλυπτα πως ,δεξιοί όντες, έχουν πρόβλημα με την ακροδεξιά, έως τον θαμνώνα με τα φασισταρια.
Ακόμη και ο Μαδούρο ,που έφαγε τέτοιες φάπες από τον νεοφιλελευθερισμό, είναι ένας κομιλφό έμπορας που πουλάει καύσιμα στους Αμερικάνσκη.
Χρειάζεται απλώς μία άλλη μπακαλική, ένας τρόπος να χαραχτεί στο μέτωπο του καθενός ένας κωδικός, όπως έπρατταν με τους Εβραίους οι Ναζήδες.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε σε ποιο πηγάδι μας έχουν ρίξει, ειδικά επειδή είναι το μόνο όπου επιτρέπεται να πίνουμε. Και ξέρετε ποιο άλλο εκτελεστικό ρήμα μας συνιστούν.