anilikos Όχι για την Πισπιρίγκου. Όχι για τα όσα της προσάπτονται. Όχι για τις τρεις ψυχές, έως τέσσερις, που λείπουν. Αλλά και για όλα αυτά μαζί.
Σοκαρισμένοι ανακαλύπτουμε για τρισχιλιοστή φορά τον τροχό. Αυτόν που κινεί την άμαξα της Ελλάδας και δεν είναι τελευταίος αλλά προπορευόμενος και θέτει πορεία προς το γκρεμό.
Κατάπληκτοι για το πλήθος που, όχι κατ’ εξαίρεση αλλά κατά συνήθεια, συγκεντρώθηκε έξω από το σπίτι της Πισπιρίγκου για να αυτοδικήσει. Προς τι η έκπληξη και ο σχεδόν κοινωνικός αυτοθαυμασμός;
Σχεδόν με ικανοποίηση του συνολικού θυμικού, τα πλάνα του όχλου στα ΜΜΕ αλλά και κατά μόνας στα κινητά έκαστου αυτόδικου συγκεντρωμένου, τέρπουν την οργή των τηλε/ηλεθεατών. Οι φωνές που άλλοτε είχαν ως σύνθημα το “έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη” τώρα αποζητούν με γκραφίτι το Θάνατο έχοντας ήδη δικάσει και καταδικάσει κατηγορουμένους.
Δεν διακρίνεται ουδεμία εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, αφού οι τηλε/ηλεθεατές ήδη πήραν αυτό που αποζητούσαν από τα ΜΜΕ. Βασιζόμενοι σε προφορικά “στοιχεία” και “βεβαιώσεις” από οθόνες πάσης φύσεως, ικανοποιούνται πνευματικώς και δικάζουν. Οι ίδιοι που δικάζουν και καταδικάζουν κυβερνήσεις, ψηφίζουν βουλευτές, ορίζουν τις τύχες των συνανθρώπων τους βασιζόμενοι σε “στοιχεία” και “βεβαιώσεις” από τις ίδιες οθόνες.
Αν δεν υπάρχει κάτι σε μια οθόνη, δεν υφίσταται στο σύμπαν, ergo δεν το λαμβάνουμε υπόψη. Αν δεν προβληθεί κάτι σε μια οθόνη, άκριτα, δίχως φίλτρο, δεν είναι αληθινό. Αρκεί κάποιος να το προβάλει. Ακόμα και το ίδιο το δικό μας το smartphone. Με ένα βίντεο να φωνάζουμε έξω από έναν τοίχο. Που, φευ, ορθώνεται τρομακτικός και περικλείει κάθε ιδέα, θεσμό και λογική. Και τα φυλακίζει πολλάκις ισοβίως.
Ενεοί ναι, άφωνοι μένουμε από τα εγκλήματα. Αλλά και από το γεγονός ότι ο όχλος πάντα υπήρχε. Πάντα ήταν εδώ, έτοιμος να πιστέψει τα πάντα. Στον όχλο ανήκε και η Πισπιρίγκου όταν ήταν ελεύθερη να δράσει. Και ο όχλος όταν πιστέψει πως είναι παντοδύναμος, ο απονέμων δικαιοσύνη και ο υπέρτατος κριτής των πάντων γίνεται ωσαύτως επικίνδυνος.
“Καλύτερα ποιος είσαι να μην ξέρεις, παρά να είσαι αυτό που έχεις κάνει”
Μάκβεθ.