Σαν μια ειρωνεία να συνοδεύει την πολιτική και δημόσια ζωή τις μέρες αυτές. Σαν κάτω από ένα προσωπείο. Δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω. Υπαινίσσεται ένα
Ένα παλαιότερο κείμενό μου (δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ το 2013), που διατηρεί μια χρησιμότητα, όσο και οι συνθήκες έχουν αλλάξει από τότε που γράφτηκε. Το αναρτώ,
Σε λίγες μέρες τελειώνει ο Δεκέμβρης και λίγο πριν το τέλος του αποκρυσταλλώνεται η πολιτική διεργασία που τέθηκε σε κίνηση με τις διπλές εκλογές του
Σε ένα σημείο καμπής βρίσκεται συνολικά η αντιπολίτευση. Μετά τις διπλές εκλογές και την καταγραφή της ήττας της, η αμηχανία που εγκαταστάθηκε, η απογοήτευση που
διαβάζεται και στις παραλίες… Λευτέρης Κουσούλης ( ένα παλαιότερο κείμενό μου στο ΒΗΜΑ, για τον άνθρωπο των διακοπών) ”Μου διαφεύγει αν στα τμήματα Ανθρωπολογίας προσεγγίζονται
Και εξαίφνης, μέσα στην αμεριμνησία του Αυγούστου, βρισκόμαστε μπροστά στην έκρηξη όλων των «κοιμισμένων» μετώπων. Η πολιτική κυριαρχία της Κυβέρνησης, που διαμόρφωνε κατά την επιλογή
Τι θέση έχουν τώρα οι Προσωκρατικοί σε μια επικαιρότητα που ακόμη και η θορυβώδης εσωτερική τρέχουσα πολιτική έχει υποχωρήσει, μπροστά στην τραγωδία και το δράμα
Θα επιχειρήσω να εγείρω ένα ζήτημα εκτός επικαιρότητας. Εξ άλλου μονότονα όπως αυτή επαναλαβάνει τον εαυτό της, έχει χάσει τον ενδιαφέρον της ως αφορμή έμπνευσης
Μέσα στην επίκαιρη και τρέχουσα δημόσια ζωή της εποχής, φαντάζει επιδεικτικά η έλλειψη του μέτρου. Ξεπηδάει από κάθε βήμα λόγου, ορμάει από τις τηλεοπτικές οθόνες,
Η εξουσία έχει ένα συνώνυμο, τον συμβιβασμό. Συνοδεύει κάθε μορφή άσκησής της, κάθε εκδοχή της στον χρόνο, δεν θα απαλλαγεί ποτέ από αυτή την επιτακτική
Ο Μίκης Θεοδωράκης ανήκει στους «απεσταλμένους». Είναι αυτοί που στη διαδρομή του ανθρώπου, από τα πρώτα ήδη βήματα των αρχέγονων εναποθέσεων, μιλάνε για λογαριασμό όλων,
Φεύγει και το φετινό καλοκαίρι. Ο πολιτικός Σεπτέμβρης έρχεται φορτωμένος ήδη με τα πυκνά γεγονότα που έχουν προηγηθεί και τα νέα που θα τον βαρύνουν.
Δεν λέει να τελειώσει αυτή η συζήτηση για την πανδημία. Και χάνει κάθε μέρα νόημα αυτή η αισιόδοξη ματιά στη μεταπανδημική περίοδο, όπου όλα θα
Κάθε τόσο στον δημόσιο χώρο ακούγονται φιλολαϊκές εκρήξεις. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε ανταγωνισμό φιλολαϊκής έξαρσης. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Έρχεται από μακριά. Στην Αρχαία
