Ανεβασμένος, στο ιδιωτικό μου άβατο χαράματα Δευτέρας: Κατερίνα Γώγου ( 1.6.1940 – 3.10.1993) in memoriam …γυρίζω σπίτι “ανεβαίνοντας την Πειραιώς” ξαφνικά ακούω τη φωνή σου
Δεν θα σταματήσω να υποστηρίζω ότι υπάρχει μια αόρατη νεολαία που μας βάζει με τις επιλογές της, τις προτεραιότητές της και τον αξιακό της κώδικα
Να φοβάστε τους αριστερούς, που δεν περιμένουν να διοριστούν, που δεν σιωπούν για να επιχορηγηθούν, που δεν ακολουθούν γιατί φοβούνται “μην έρθουν οι άλλοι”. Να
Tο παρακάτω-λίγο μεγάλο για το εφήμερο facebook- κείμενο, το αφιερώνω στη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ της πόλης μου, που ποτέ δεν θα το έχει ως “διδακτέα ύλη”
“Τώρα που πέρασε καιρός, τόσα χρόνια”* καταλαβαίνω τι λείπει από τους σημερινούς 20άρηδες, τούς λείπει αυτό το σταμάτημα, να πάρουν αναπνοή, από τους ξέφρενους ρυθμούς
Αργά γυρνώντας σπίτι μουένιωσα τον ήχο απ’ τις αρχαίες γκάιντεςκάτω από την ανταριασμένη άσφαλτο του άδειου δρόμουσε κάθε χτύπο άνοιγε και μια μεγάλη οπήκατάμαυρη ο
Δεν με τρομάζει ο ιός, η αρρώστια ή ο θάνατος. Με τρομοκρατεί το γεγονός ότι συνειδητοποιώ πως είμαι απολύτως απροετοίμαστος να ζήσω χωρίς ανθρώπινη επικοινωνία.
Aς το παραδεχθούμε επιτέλους, δεν είναι κακό, πληρώνουμε πανάκριβα τα “πρότυπα” που πρόβαλαν ΟΛΑ τα ΜΜΕ τα τελευταία… 40 χρόνια. Το τελευταιο “υγιές” έντυπο ευρείας
Γιορτάζουμε με δημοκρατική εθιμοτυπία, τα… σταγονίδια που δεν τα πειράξαμε και γίνανε σταγόνες, που γίναν βρύσες και κατάμαυρα ποτάμια και μας πνίξαν, να τι γιορτάζουμε…
Θεσσαλονίκη Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022 4μ.μ. 1. Στη διαδρομή μου με τα πόδια απο το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης ως το Συντριβάνι, έξι (αριθμός 6) εμφανώς
Ο τότε Δήμαρχος της Τήλου Τάσος Αλιφέρης πέθανε τον Αύγουστο του 2013 στα 61 του χρόνια απο Καρκίνο. Ακόμη κάποιοι παλιότεροι θυμούνται τις αντιδράσεις των
Μιά μέρα μετα θέλω να μοιραστώ μαζι σας εδω δημόσια ενα πολύ χρήσιμο μάθημα που πήρα τη χθεσινή Κυριακή. Είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα
Παλιά πηγαίναμε στο σινεμά για να “κρυφτούμε” από την αληθινή ζωή, να ξεχαστούμε, να ονειρευτούμε, να μάθουμε, να ερωτευτούμε. Πηγαίναμε για να δούμε «μαζί» με
Κι αν με ρωτάτε, -που δεν με ρώτησε κανείς ποτέ- “τι είναι θέατρο” για μένα, θα σας πω, πως είναι η φωνή το σώμα και
Μιλήστε για την μέρα της γυναίκας στο κορίτσι που σήμερα θα κοιμηθεί σε ένα λασπωμένο από τη χθεσινή βροχή sleeping bag στα σύνορα με την
“Καίει ο πάγος Κυρία” * Η Μαλβίνα σήμερα θα έμπαινε στα 70. Δεν ξέρω αν θα μιλούσε ή θα είχε αποφασίσει να αποσυρθεί απο την
Σήμερα, μια μέρα μνήμης ενος σπουδαίου δημιουργού, θεωρώ απαραίτητο να γραψω οτι το σινεμά του Αγγελόπουλου είναι ένα σινεμά, υπενθύμισης, απέναντι σε ένα σινεμά λήθης
Ολόκληρο χρόνο η θάλασσα ξέβραζε σταυρούς, κανείς δεν βούτηξε να πιάσει έναν. Από τη ζέστη των πληκτρολογίων υποδεχόμασταν στρατιές από σταυρούς, ώσπου χειμώνιασε κι οι
“Η Τώρα η Ποτέ… Η μέρα μόλις ξεκίνησε και … είναι έξι η ώρα το βράδυ. Μόλις έφτασε η Δευτέρα και είναι ήδη Σάββατο. Και
Δεν είδα να το γράφει κανείς εδώ στα κοινωνικά δίκτυα, γι’ αυτό νιώθω την υποχρέωση να το καταγράψω. Η γενιά μου που μεγάλωσε στην εφηβεία
